Υποτέλεια κι ευτέλεια ...

Toυ Στάθη

Στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν «εξαιρέσεις» όταν δεν πρόκειται για ελιγμούς και πρόκειται για θέσεις. Αλλιώς ουδείς σε παίρνει στα σοβαρά. Και την Ελλάδα των ζεϊμπέκικων με τον Τζεμ και των κατ' εξακολούθησιν ανακολουθιών με τη FYROM, ουδείς την εκλαμβάνει ως σοβαρή.

Βεβαίως η σοβαρότης προϋποθέτει σθένος, έχει κόστος, αλλά αποφέρει κέρδη -κέρδη ουσιώδη και ζωτικά.

Αντιθέτως ο τζουτζεδισμός και ο κατευνασμός είναι εύκολα πράγματα -όλο χάνεις, αλλά σου μένουν κι άλλα να χάσεις [ώστε να παρηγοριέσαι (κι ενίοτε να κοκορεύεσαι) που δεν τα 'χεις χάσει όλα ακόμα].

Οι Τούρκοι φέρ' ειπείν δεν κάνουν «εξαιρέσεις», όταν πετούν πάνω απ' το Φαρμακονήσι πετούν πάνω κι απ' το Αγαθονήσι. Αντιθέτως η κυρία Μπακογιάννη (και ο κ. Καραμανλής) κάνουν «εξαιρέσεις» και ζητούν κατά περίπτωσιν (όπως τώρα με τον ερχομό Μιλόσοσκι) να «κοιμούνται οι νόμοι» για μια-δυο μέρες. Σε αυτές όμως τις περιπτώσεις δεν κοιμούνται οι νόμοι, αλλά οι ίδιοι και θα 'χουμε (όλοι) κάποια μέρα άσχημο ξύπνημα...

Από ποιον πήρε την άδεια

η κυρία Μπακογιάννη να δώσει άδεια στον κ. Μιλόσοσκι, υπουργό Εξωτερικών της FYROM, να προσγειωθεί στην Κέρκυρα στις 27 Ιουνίου επιβαίνων κι ερχόμενος με αεροπλάνο που φέρει τα διακριτικά και το εθνόσημο της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»;

Ασκεί «προσωπική πολιτική» η κυρία Μπακογιάννη; Μπα; Από πότε ο Υπουργός Εξωτερικών μιας χώρας μπορεί να ασκεί διαφορετική πολιτική από εκείνη που έχει διακηρύξει η κυβέρνησή του κι έχει εγκρίνει ο λαός με την ψήφο του;

Σε άλλες εποχές (όταν ακόμα οι λέξεις δεν είχαν σταλεί εξορία χάριν της επικοινωνίας) θα μιλάγαμε για προδοσία! Ναι, για προδοσία.

Ιδού γιατί επεξηγηματικά:

α. Λέει το Υπουργείο Εξωτερικών ότι η συνάντηση του ΟΑΣΕ (27-28 Ιουνίου, Κέρκυρα) για την οποίαν καταφθάνει ο κ. Μιλόσοσκι, «είναι πολύ σοβαρή» για να φέρει ενοχλητικά (σε ποιους;) προσκόμματα η οικοδέσποινα (!) κυρία Μπακογιάννη.

Το ότι η συνάντηση είναι όντως σοβαρή είναι ένας λόγος παραπάνω για να μην κάνει η χώρα μας ούτε ένα βήμα πίσω από τη διακηρυγμένη πολιτική της!

β. Αν η ίδια η χώρα μας προδίδει (αδειάζει το λένε τώρα ως πιο ευκολοχώνευτο) την πολιτική της, ποια πολιτική θα διαπραγματευθεί στη συνέχεια;

γ. Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν δημόσιες σχέσεις (πόσω μάλλον προσωπικές πολιτικές). Ο,τι γίνεται καταχωρίζεται ως προηγούμενο, το οποίον μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως δεδομένο οι ενδιαφερόμενοι.

Εν προκειμένω ο κ. Μιλόσοσκι θα πατήσει στο ελληνικό έδαφος (καθώς και οι συνοδοί του) με τα εθνικά διακριτικά που υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται και διαπραγματευόμαστε.

Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι μόνον ο κ. Μιλόσοσκι που χλευάζει την πολιτική μας (και την εθνική μας κυριαρχία), αλλά και η κυρία Μπακογιάννη. Κυρίως αυτή. Η οποία χλευάζει έτσι ακόμα περισσότερο απ' τον όποιον κ. Μιλόσοσκι την ίδιαν της τη χώρα...

Πώς λέγεται αυτό;

Προσωπικές σχέσεις; δημόσιες σχέσεις; -θα καγχάζουν μαζί μας οι πάντες. Οχι μόνον με τον (ύστερα και απ' αυτό) μικρομεγαλισμό μας, αλλά και με την εθελοντική μας ανικανότητα να υπερασπιστούμε ακόμα και το μίνιμουμ. Μήπως αυτό λέγεται γραικυλισμός;

δ. Λέει το ελληνικό (;) Υπουργείο Εξωτερικών ότι όλο αυτό γίνεται «κατ' εξαίρεσιν»! Παραδέχεται δηλαδή έτσι ότι παραβιάζει την εξωτερική μας πολιτική -μπράβο! Αυτό πώς λέγεται; Διότι περί ελιγμού δεν πρόκειται, πρόκειται για παραδοχή που συνιστά τετελεσμένο.

Τετελεσμένο διαφορετικό από τις υποσχέσεις, τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Αυτό πώς λέγεται;

ε. Δεν υπήρχε ώς τώρα προηγούμενο! Σε ανάλογη περίπτωση δεν επετράπη στον κ. Τσερβέρνκοφσκι να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα με τα διακριτικά και τα εθνόσημα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Η κυρία Μπακογιάννη δημιουργεί τέτοιο προηγούμενο τώρα.

Συνεπώς συμβαίνουν δύο τινά: ή έχουμε αλλάξει (και δεν το ξέρουμε) την εξωτερική μας πολιτική εις όσα αφορούν τη FYROM ή η κυρία Μπακογιάννη απλώς την πρόδωσε.

Εδώ δεν χωράνε χαριτωμενιές τύπου Ουρουγουάης.

Η κυρία Μπακογιάννη υποδέχεται σε ελληνικό έδαφος τον κ. Μιλόσοσκι, Υπουργό Εξωτερικών της Μακεδονίας, Μακεδόνα στο έθνος, Μακεδόνα και στη γλώσσα.

Αν αυτό η κυρία Μπακογιάννη το έκανε εν αγνοία τού κ. Καραμανλή, φέρνοντάς τον προ τετελεσμένων και ο άνθρωπος δεν την αποκεφάλισε εν τω άμα, τότε δεν είναι Πρωθυπουργός, αλλά το παιδί για τα θελήματα των Αμερικανών.

Αν, τέλος, η κυρία Μπακογιάννη κινήθηκε σε συνεννόηση με του Μαξίμου (όπως άλλωστε ισχυρίζεται και δηλώνει), τότε ο κ. Καραμανλής, εκτός από παιδί για τα θελήματα των Αμερικανών είναι και μπιστικός στις δουλειές των Μητσοτάκηδων...

Βαρειές κουβέντες;

Μπα; οι κουβέντες είναι βαρειές και όχι τα καμώματα; Μιας δράκας ραγιάδων που ποτίζουν με τον ιδρώτα του φόβου τους το δέντρο του νεο-οθωμανισμού...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 19.VI.2009 stathis@enet.gr