Πραξικοπηματίες και μη (οπλίτες)

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Το πολυνομοσχέδιο και η συντήρηση του διχασμού

Toυ Σάββα Δ. Βλάσση

Κατατέθηκε στην Βουλή και συζητείται το Σχέδιο Νόμου «Υπηρεσιακή Εξέλιξη και Ιεραρχία των Στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων – Θέματα Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατολογίας και Συναφείς Διατάξεις».
Στο Κεφάλαιο Β΄ ρυθμίζονται κυρίως θέματα αποκαταστάσεως αναπήρων και θυμάτων πολέμου και τρομοκρατίας. Σύμφωνα με το άρθρο 82, σε όσους υπηρέτησαν στην Κύπρο ως ΔΕΑ ή οπλίτες θητείας, την περίοδο 20 Ιουλίου – 20 Αυγούστου 1974 και εκείνους που έλαβαν μέρος σε συγκεκριμένα γεγονότα τα οποία συνέβησαν το 1964 και το 1967, χορηγούνται άδειες εκμεταλλεύσεως περιπτέρων.
Το άρθρο 83 παρέχει δυνατότητα περιθάλψεως σε όσους υπηρέτησαν στην Κύπρο στα στρατιωτικά νοσοκομεία
Ωστόσο, αναφορικώς με το άρθρο 82, γίνεται η διευκρίνιση στην Αιτιολογική Έκθεση: «Ταυτόχρονα, με το εν λόγω άρθρο εισάγεται εξαίρεση από την απολαβή των ως άνω ωφελημάτων για όσους ανέπτυξαν οποιαδήποτε δραστηριότητα κατά της λειτουργίας του πολιτεύματος της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Η συγκεκριμένη διευκρίνιση, προκαλεί σειρά ερωτηματικών:

• Όταν προ ετών, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, είχε τεθεί ζήτημα απονομής μεταλλίων στους πολεμιστές της Κύπρου, έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της Αριστεράς, τόνιζαν ότι επρόκειτο να τιμηθούν και «πραξικοπηματίες», εννοώντας στελέχη που είχαν σχεδιάσει κι εκτελέσει το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Η τότε κυβέρνηση αναδιπλώθηκε άμεσα. Όταν μετά από έτη η κυβέρνηση της ΝΔ απένειμε αναμνηστικά μετάλλια, εξαιρέθηκαν τα μόνιμα στελέχη. Αναμνηστικά μετάλλια δόθηκαν μόνο σε στρατευσίμους.

• Οι πρόνοιες του νέου νομοσχεδίου για παροχή αδειών περιπτέρων, αφορούν κληρωτούς στρατευσίμους. Παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση θέτει εκ νέου ζήτημα διαχωρισμού μεταξύ «πραξικοπηματιών» και μη. Το θέμα όμως είναι ότι, εάν εύκολα μπορεί να προσαφθεί σε στελέχη η κατηγορία για σχεδίαση κι εκτέλεση του πραξικοπήματος, αυτό είναι άτοπο στην περίπτωση των κληρωτών στρατευσίμων. Απλούστατα, είναι αδιανόητο να θεωρεί κανείς ότι έστω κι ένας οπλίτης ήταν ενήμερος για το πραξικόπημα... Όσο για την συμμετοχή σε αυτό, το πρωινό της 15ης Ιουλίου, απλώς διατάχθηκαν να κινηθούν και οι περισσότεροι πίστευαν ότι επρόκειτο για άσκηση. Ήταν δυνατό να μην υπακούσουν, όταν καλά – καλά δεν γνώριζαν περί τίνος επρόκειτο; Οι συντάκτες, έχουν υπηρετήσει την θητεία τους, ώστε να μπουν στην θέση των φαντάρων της περιόδου;

• Είναι θλιβερό η Πολιτεία να έρχεται έπειτα από τόσα χρόνια και να συντηρεί τα συμπλεγματικά σύνδρομα που επιτάσσουν τον διαχωρισμό των πολεμιστών σε «καλούς» και «κακούς» και ιδίως μεταξύ των απλών οπλιτών. Των στρατευμένων παιδιών που απλώς είχαν κληθεί να υπηρετήσουν την θητεία τους.

• Με ποιον τρόπο θα πιστοποιηθεί ο διαχωρισμός σε οπλίτες που συμμετείχαν και σε οπλίτες που δεν συμμετείχαν στο πραξικόπημα; Οι οπλίτες δεν συνοδεύονται από υπηρεσιακό φάκελο. Πώς θα πιστοποιηθεί η συμμετοχή κάποιου στο πραξικόπημα; Θα ερωτηθούν οι αξιωματικοί τους; Θα ερωτηθούν τότε συνάδελφοι οπλίτες; Είναι δυνατόν η Πολιτεία να επιδιώκει πρακτικές «ρουφιανοποιήσεως» των συλλόγων και συνδέσμων πολεμιστών;

• Δεδομένου ότι οι κληρωτοί στρατεύσιμοι δεν τοποθετούνται εκεί που επιθυμούν αλλά όπου τους ορίσει η Υπηρεσία, είναι δυνατό να διαχωρίζεται ο οπλίτης που ΕΤΥΧΕ να υπηρετεί σε μονάδα στην περιοχή Λευκωσίας που συμμετείχε στο πραξικόπημα, με τον οπλίτη που ΕΤΥΧΕ να υπηρετεί σε κάποια περιοχή η οποία δεν συνταράχθηκε από τα γεγονότα;

• Είναι δυνατό οι κυβερνώντες, 36 χρόνια μετά, να κυνηγούν φαντάσματα;

* Ο Σάββας Δ. Βλάσσης είναι εκδότης του περιοδικού ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ.

6 σχόλια:

Ανώνυμος 16 Σεπτεμβρίου 2010 στις 5:33:00 μ.μ. EEST  

"• Με ποιον τρόπο θα πιστοποιηθεί ο διαχωρισμός σε οπλίτες που συμμετείχαν και σε οπλίτες που δεν συμμετείχαν στο πραξικόπημα;"

Με το άνοιγμα του φακέλλου της Κύπρου και τα δικαστήρια που αυτό θα σημάνει. Εφόσον οι πολιτικοί μας επί δεκαετίες κιοτεύουν να τον "ανοίξουν", δεν "δικαιούνται δια να ομιλουν"!

Άρματιστής 16 Σεπτεμβρίου 2010 στις 9:15:00 μ.μ. EEST  

Οι έσχατες πράξεις ενός ατόμου, όταν από τη φύση τους είναι "πολύ σημαντικές", είναι αυτές που τελικά μένουν και τον χαρακτηρίζουν.

Ο στρατάρχης Πεταίν, αρχηγός του Γαλλικού Επιτελείου στον 1ο Π.Π. και νικητής της μάχης του Βέρντεν, καταδικάστηκε σε θάνατο από ειδικό δικαστήριο διότι κατά τον 2ο Π.Π. διετέλεσε αρχηγός του Γαλλικού κράτους του Βισύ, δηλαδή συνεργάστηκε με τους Γερμανούς.

Κατά τον ίδιο τρόπο ο Τσολάκογλου, ένας αξιωματικός με σημαντική δράση σε όλους τους αγώνες του έθνους από το 1912 μέχρι το 1941 και νικητής στρατηγός της μάχης του Μόραβα τον Νοέμβριο του 1940, καταδικάστηκε σε θάνατο από ειδικό δικαστήριο για εθνική αναξιότητα, επειδή υπέγραψε την συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς παρά την εντολή της κυβέρνησης και διότι σχημάτισε κατοχική κυβέρνηση και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς.

Πολλοί ήρωες της επανάστασης του 1821 ίσως να μη περιλαμβάνονταν στο πάνθεο των ηρώων αν ίσχυε άλλη πολιτική για τον ηθικό χαρακτηρισμό των πράξεων τους, δεδομένου ότι στις απαρχές του αγώνα τήρησαν επαμφοτερίζουσα στάση και πολύ περίεργη συμπεριφορά.

Στην Χριστιανική παράδοση πολλοί διώκτες του Χριστιανισμού, ή άτομα που έζησαν πολύ αμαρτωλή ζωή με τους κανόνες της χριστιανικής ηθικής, αγίασαν είτε με το μαρτύριό τους, είτε με τον ύστερο βίο τους.

Κατά τον ίδιο τρόπο και η συμμετοχή ενός ατόμου, ενός αξιωματικού ή οπλίτη στο πόλεμο που διεξάγει η πατρίδα, ή η συμμετοχή του στη μάχη όπου εκθέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ή ο θάνατός του, ή ο τραυματισμός του κατά τη διάρκεια του πολέμου, ή ακόμη περισσότερο η πραγματοποίηση ηρωικών πράξεων που ξεφεύγουν από το καλώς εννοούμενο καθήκον, ξεπλένουν τα υπόψη άτομα από την προηγούμενη ενδεχομένως μεμπτή συμπεριφορά τους.

Αυτό είναι το ορθό το πρέπον και το οφειλόμενο από μια δημοκρατική πολιτεία προς όσους αγωνίζονται για την πατρίδα, διαφορετικά θα πρέπει να μιλάμε για μνησίκακη και εμπαθή δημοκρατία.

Ανώνυμος 17 Σεπτεμβρίου 2010 στις 3:12:00 π.μ. EEST  

Υπαρχει ομως και η αντιστροφη περιπτωση απο του Τσολακογλου:O Μεραρχος της ηρωικης Ογδοης Μεραρχιας Πεζικου (VIII MΠ),Χαραλαμπος Κατσιμητρος το'40,και ο Διοικητης του 34ου Συνταγματος Πεζικου το 1921 στο Τουμλου Μπουναρ,Θρασυβουλος Διαλεττης, προσεφεραν λαμπρες υπηρεσιες.Ο μεν δευτερος εσωσε,πιθανοτατα, την Στρατια Μικρας Ασιας,και της εδωσε την δυνατοτητα να διεξαγαγει τις επιχειρησεις προς Σαγγαριο,ο δε δευτερος ειναιπολυ γνωστοτερος ως ο νικητης του Καλπακιου.Και οι δυο συμμετεσχον επι Κατοχης στην κυβερνηση του Τσολακογλου,αλλα η πατριδα θυμαται μονον τις πολεμικες τους υπηρεσιες και οχι την πολιτεια τους επι Κατοχης.Απο οτι γνωριζω,το στρατοπεδο Κατσιμητρου στα Γιαννενα,υπαρχει απο την εποχη του εμφυλιου,ενω πριν απο μερικα χρονια,η 34η ΜΚΤΑΞ,επονωμασθηκε σε Αποσπασμα Σχου Διαλεττη,προκαλωντας μαλιστα και καποιες αντιδρασεις.Βλεπουμε δλδ οτι δεν ισχυουν ενιαια και ατεγκτα μετρα και σταθμα.

ΑΧΕΡΩΝ 17 Σεπτεμβρίου 2010 στις 3:15:00 π.μ. EEST  

ξεχασα να υπογραψω το σχολιο των 2.13

Ανώνυμος 17 Σεπτεμβρίου 2010 στις 4:25:00 μ.μ. EEST  

Μνησίκακη, εμπαθής και κακιά, είναι η κατ' επίφαση δημοκρατία μας. Όπως και τα βασικά χαρακτηριστικά των ψευτοπροοδευτικών, αριστεροκάπως που μάς κυβερνούν. Η περίπτωση των "πραξικοπηματιών" οπλιτών, το επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά.

Ανώνυμος 17 Σεπτεμβρίου 2010 στις 8:38:00 μ.μ. EEST  

Και οι δεξιοκάπως ψευτοεπαναστάτες τα ίδια και χειρότερα ήταν. Η Δημοκρατία δεν είναι μνησίκακη, οι άνθρωποι είναι.

Καιρός να τελειώνουμε με τα σύνδρομα του εμφυλίου!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"

Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»


Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».

Ίωνας Δραγούμης

  © Free Blogger Templates Columnus by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP