Μαρτυρία-σοκ για τις σφαγές του 1994 στο τουρκικό Κουρδιστάν

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Internet Haber 31.08.2010 (Μτφ Σάββας Καλεντερίδης)

«Ούτως ή άλλως δεν αγαπούσα τους Κούρδους. Μπήκαμε στα χωριά τους, τα πυρπολήσαμε. Όσο σκοτώναμε, θέλαμε να σκοτώσουμε κι άλλους. Αυτά που έζησα δεν μπορώ να τα ξεχάσω, έστω κι αν έχουν περάσει 16 χρόνια»

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Τραπεζούντιο Αλί Αλτάι, που υπηρέτησε στη ΝΑ Τουρκία τα πιο δύσκολα χρόνια του αντιτρομοκρατικού αγώνα. Τα λόγια του Αλί Αλτάι, που μίλησε στην εφημερίδα ΤΑΡΑΦ και στην δημοσιογράφο Τουγμπά Τεκερέκ (Tuğba Tekerek), αποκαλύπτουν τη σκληρή πραγματικότητα εκείνης της εποχής.

Τους πετούσαμε κάτω από τις σκάλες
«Συλλάβαμε κάποιους ανθρώπους στο Μπίνγκιολ και τους μεταφέραμε στην Υπηρεσία Πληροφοριών και Αντιτρομοκρατίας (JİTEM). Υπήρχαν κάτι σκάλες με 100-150 σκαλοπάτια. Στην αρχή τους κατεβάζαμε σκαλοπάτι-σκαλοπάτι. Μετά, τους δέναμε τα χέρια και τα πόδια και τους κουτρουβαλούσαμε στις σκάλες. Δεν υπήρχε όριο στην άσκηση της βίας κατά τις συλλήψεις. Δεν συμφωνούσαμε με το κάψιμο των χωριών. Όμως το κάναμε, πυρπολούσαμε και γκρεμίζαμε τα χωριά. Είχε διαταραχτεί η ψυχολογική μας κατάσταση».

Δεν κατασκευάζαμε τραπέζια, αλλά φέρετρα
«Κάθε μέρα υπήρχε και κάποιο περιστατικό. Σκεφτείτε. Μας ρωτούσαν για τα επαγγέλματά μας. Υπάρχει μαραγκός; Αν υπήρχε, τον έβαζαν να κατασκευάζει φέρετρα, όχι τραπέζια και καρέκλες. Αν έχεις ζήσει τέτοια πράγματα, μετά τί νόημα έχει να μιλάς για την πατρίδα; Κάθε βράδυ έβλεπα στον ύπνο μου τα κομματιασμένα πτώματα των συντρόφων μου που είχαν πατήσει νάρκη».

Είμαι σε επικοινωνία με τους ανθρώπους εκείνους μέσω FACEBOOK
«Έζησες κάποια πράγματα εκεί πέρα. Εκείνος πήρε κάτι από σένα και συ κάτι από αυτόν. Αναρωτιέσαι γιατί χάθηκαν εκείνοι οι άνθρωποι για την Τουρκία, γιατί δεν πιστεύουν πια στην Τουρκία, και το ερευνάς. Διαβάζεις. Είμαι σε επικοινωνία μαζί τους, κάνουμε διάλογο μέσω διαδικτύου, σκεφτείτε! Προσπαθώ να καταλάβω την ιδεολογία τους, τις απόψεις τους, αυτά που έχουν στο κεφάλι τους, προσπαθώ να τους καταλάβω. Τους λέω ότι ο αγώνας τους είναι χωρίς κανένα νόημα. Εκείνοι λένε ότι δεν είναι έτσι».

Περιμένετε πρώτα να φύγω και μετά κόψτε τους τ’ αυτιά
Ερχόταν ο γιατρός για αυτοψία. «Παιδιά, σας παρακαλώ, μην το κάνετε τώρα, περιμένετε πρώτα να φύγω και μετά κόψτε τους τ’ αυτιά». Τους κόψαμε τ’ αυτιά. Μην πεις ότι και εκείνοι έκοψαν τα όργανα των στρατιωτών μας αφού τους σκότωσαν. Για παράδειγμα, σ’ αυτόν εδώ (δείχνει μια φωτογραφία ενός νεκρού αντάρτη του ΡΚΚ από το άλμπουμ του), ασκήσαμε βία αφού τον σκοτώσαμε. Αρχίσαμε από τα πόδια του και πήγαμε μέχρι πάνω.

Εγκαταλείψαμε το χαράκωμα για να σωθούμε
Μετά άρχισαν οι ένοπλες επιθέσεις. Ακούγαμε στο ασύρματο: «Έρχονται προς εσάς». Εμείς είμαστε δυο άτομα, μόλις είχαμε μπει στα είκοσί μας χρόνια. Έρχονταν προς τα πάνω μας οι αντάρτες. Ήταν μια ομάδα είκοσι ατόμων. Ήμασταν δυο και ήταν είκοσι. Δεν είχε νόημα να κάνεις ηρωισμούς. Βλέπετε, η ζωή είναι γλυκιά. Ποιος θα φυλάξει το χαράκωμα; Το χαράκωμα ήταν στόχος. Εγκαταλείψαμε το χαράκωμα και κρυφτήκαμε σε ένα βάλτο, που ήταν παραδίπλα. Εκείνοι πέρασαν από το χαράκωμα, έριξαν μερικές τουφεκιές και έφυγαν. Εμείς πάντως γλιτώσαμε».

Ανακαταλάβαμε το φυλάκιο που είχε καταλάβει το PKK
Κάναμε πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει κανείς. Εξασφαλίσαμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή. Για παράδειγμα, υπήρχε το φυλάκιο του Kolludere. Μια ομάδα 300-400 ανταρτών του PKK είχε επιτεθεί και είχε καταλάβει το φυλάκιο. Είχαν σηκώσει τη δική τους σημαία και είχαν ανακηρύξει την περιοχή ‘απελευθερωμένη’. Όταν το ακούσαμε σοκαριστήκαμε. Σε τέτοιο βαθμό είχαν εξελιχθεί τα γεγονότα εκεί. Ήταν η πρώτη περιοχή που είχε απελευθερωθεί τη δική μας περίοδο. Την ανακαταλάβαμε. Κάναμε μια μεγάλη επίδειξη δύναμης εκεί.

Εκεί που έτρωγαν, εκεί κατουρούσαν και αφόδευαν
Απολυόταν ένας συμπατριώτης μου, από την Τραπεζούντα, στο κτίριο της JİTEM. Μου είπαν: ‘Αν πάρεις τη θέση του, δεν θα συμμετέχεις στις επιχειρήσεις. Θα ησυχάσεις’. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο, όμως είπα να πάω να τον δω να γνωριστούμε. Πήγα και τί να δω. Στα υπόγεια υπήρχαν κρατούμενοι. Βρωμούσε ο τόπος. Τους είχαν μέσα στη βρωμιά. Εκεί που έτρωγαν, εκεί κατουρούσαν και αφόδευαν. Δεν υπήρχαν τουαλέτες. Βρώμα και δυσωδία. Τα στελέχη της JİTEM ήταν εκεί. Υπήρχε τέτοια βία εκεί μέσα, τέτοια βία, δεν το χωράει ο νους σου.

Τον χτυπήσαμε χωρίς να αναρωτηθούμε ποιος είναι και που πηγαίνει
Υπήρχε ένας νεαρός που μόλις είχε απολυθεί από το στρατό. Είχε υπηρετήσει τη θητεία του στη Δυτική Τουρκία. Είχε απολυθεί και είχε επιστρέψει στο χωριό του, που ήταν δίπλα στη μονάδα μας. Ένα βράδυ θέλησε να πάει στο διπλανό χωριό, που ήταν η αρραβωνιαστικιά του. Εκεί ο καθένας έχει ένα καλασνίκοφ στο σπίτι του. Για να προστατέψει τον εαυτό του, πήρε μαζί του το καλασνίκοφ. Πηγαίνοντας στο διπλανό χωριό, τον έπιασαν οι διόπτρες του φυλακίου. Χωρίς να τον σταματήσουν, χωρίς να τον ρωτήσουν που πηγαίνει, τον σκοτώσαμε.

Θεωρήθηκε ατύχημα
Όλοι μαζί πυροβολήσαμε εναντίον το. Κανείς δεν μπορεί να πει ‘εσύ τον σκότωσες’. Εμείς δεν τον σκοτώσαμε αμέσως μόλις τον είδαμε. Τον αφήσαμε να προχωρήσει, για να διαπιστώσουμε αν ήταν προπομπός ομάδας ανταρτών. Όταν δεν φάνηκε κανένας άλλος, είπαμε να μη χάσουμε και τον ‘προπομπό’ και έτσι σκοτώσαμε άσχετο άνθρωπο. Μετά έγινε έρευνα και είδαμε ποιος ήταν στην πραγματικότητα. Εμείς χαρήκαμε που σκοτώσαμε έναν τρομοκράτη. Ήταν ένα ακόμα ατύχημα.

Την τρίτη φορά το κάνεις καλύτερα απ’ όλους
Δεν συμφωνούσαμε με το κάψιμο των χωριών. Όμως το κάναμε, πυρπολούσαμε και γκρεμίζαμε τα χωριά... Στην περιοχή μας καταστρέψαμε και εκκενώσαμε ογδόντα χωριά. Οι άνθρωποι μας έλεγαν μέσα στην δυστυχία τους:
-«Εμείς τώρα τί θα κάνουμε, πού θα πάμε;»
-«Πήγαινε όπου θέλεις, δεν με νοιάζει. Θα αδειάσετε τα σπίτια σας και θα φύγετε».
Καταστρέφεις, λεηλατείς την περιουσία του, σκοτώνεις τα γιδοπρόβατά του. Ασκείς βία. Την πρώτη φορά πριν το κάνεις λες «όχι, όχι, όχι, δεν μπορώ να το κάνω», τη δεύτερη φορά λες απλά «δεν μπορώ να το κάνω» και την τρίτη φορά το κάνεις καλύτερα από όλους τους άλλους. Όμως όλα αυτά τα κάνεις επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Το κράτος δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία, δεν μπορεί να ελέγξει εκείνη την περιοχή και έτσι αναγκαστικά την εκκενώνει. Εσύ αν ήσουν στη θέση του τί θα έκανες;

Είχε διαταραχτεί η ψυχολογική μας κατάσταση
Μας είχαν παραχωρήσει για στρατωνισμό τη Μαθητική Εστία Sakıp Sabancı. Έμεναν λίγοι μαθητές, τους έστειλαν αλλού και μας την παραχώρησαν. Ένα κτίριο με όλες τις ανέσεις. Μπήκαμε μέσα και διαταράχτηκε η ψυχολογική μας κατάσταση. Οι μαθητές είχαν γράψει σε όλους τους τοίχους συνθήματα. «Ζήτω ο Άπο», «Ζήτω το ανίκητο PKK», «Να ζήσουν οι αντάρτες του ΡΚΚ», κλπ. Πηγαίνεις στην τουαλέτα, κλείνεις την πόρτα, από πίσω βλέπεις τις κουρδικές σημαίες.

Θα ψηφίσω το (κουρδικό) κόμμα BDP
Μα το Θεό, στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω το (κουρδικό) κόμμα BDP. Ας γίνουν επιτέλους κόμμα της Τουρκίας. Σοβαρολογώ. Τους Κούρδους δεν τους συμπαθούσα, τους μισούσα. Τώρα όμως τους συμπαθώ.

Πυροβόλησα στo στο στήθος μου
Ένα βράδυ είχα πιει, είχα σουρώσει. Ήμουν στο σπίτι. Είχα κάποια προσωπικά προβλήματα. Ήμουν σε άσχημη κατάσταση. Παρακολουθούσα τις ειδήσεις. Ο παρουσιαστής λέει: «Ο δράστης έπαθε αμόκ και άρχισε να πυροβολεί γύρω του, πυροβόλησε τα παιδιά του, τη γυναίκα του». Και εγώ τότε είπα να αυτοπυροβοληθώ. Πήρα το όπλο, το έβαλα στο στήθος μου και πυροβόλησα. Η σφαίρα πέρασε από τη μια στην άλλη πλευρά.

Παντρεύτηκα δυο φορές
Πριν πάω στο στρατό ήμουν πολύ ευαίσθητος. Έγραφα γράμματα, έγραφα ποιήματα. Έγραφα ποιήματα για τα κορίτσια. Μετά το στρατιωτικό έχασα την ευαισθησία μου. Τελείωσαν όλα. Παντρεύτηκα δυο φορές και τις δυο χώρισα. Έχω ένα παιδί. Και όλα αυτά γιατί έχω γίνει πλέον αντικοινωνικός. Μου έλεγε η γυναίκα μου να βγούμε έξω και εγώ πάντα έλεγα ότι δεν θέλω, ήθελα να μείνω σπίτι.

Είμαι σε απομόνωση
Επί τρεις μήνες είμαι σε απομόνωση. Έχω κλειστεί στον εαυτό μου, δεν βγαίνω από το σπίτι. Μετά από τους χωρισμούς έχω κλειστεί εντελώς στον εαυτό μου. Συγκρίνω το χαρακτήρα μου με αυτό που ήμουν πριν πάω στο στρατό. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Ζω χωρίς νόημα.

Ο Αλί Αλτάι, με βάση τη μαρτυρία του για το φυλάκιο Kolludere και για το Μπίνγκιολ, μάλλον υπηρέτησε στην περιοχή Μπίνγκιολ-Μπίτλις-Μπάτμαν, όπου ο στρατός και οι παραστρατιωτικές ομάδες διέπραξαν χιλιάδες ανεξιχνίαστες δολοφονίες απλών ανθρώπων.

www.infognomonpolitics.blogspot.com

2 σχόλια:

Ανώνυμος 1 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:47:00 π.μ. EEST  

Κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο (δεν θυμάμαι τίτλο ή εκδόσεις, δυστυχώς) με συνεντεύξεις από αρκετούς Τούρκους που στην θητεία τους υπηρέτησαν στην Ν.Α. Τουρκία.

Ανώνυμος 1 Σεπτεμβρίου 2010 στις 4:55:00 μ.μ. EEST  

Ντελ Πόντε ακούς;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"

Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»


Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».

Ίωνας Δραγούμης

  © Free Blogger Templates Columnus by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP