Σοκ στην Τουρκία: 8 στρατιώτες νεκροί και 16 τραυματίες

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

του Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της Κυριακής αναφερθήκαμε στις διεργασίες που γίνονται με εμπλοκή του προέδρου του Ιράκ Τζελάλ Ταλαμπανί αλλά και των ΗΠΑ, για εξεύρεση υποτίθεται πολιτικής λύσης, αφού ο Ερντογάν αποδεικνύεται εθνικιστικότερος ακόμα και των υπερεθνικιστών, επιζητώντας την πλήρη υποδούλωση του κουρδικού έθνους στο κυρίαρχο ισλαμοτουρκικό, σε πλήρη συνεργασία με την αμερικανική διοίκηση ή τουλάχιστον με μέρος αυτής. Τη στιγμή που ένα από τα θέματα που θα έπεφταν στο τραπέζι των συζητήσεων κατά την αυριανή συνάντηση του Τούρκου πρωθυπουργού, Ταγίπ Ερντογάν, ήταν το Κουρδικό, οι αντάρτες του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, επιτέθηκαν από τρεις κατευθύνσεις σε φυλάκιο-βάση του Τάγματος Εσωτερικής Ασφάλειας Ντερετζίκ (Derecik İç Güvenlik Tabur Komutanlığı), του Σεμντίνλι, κοντά στα σύνορα με το Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ), σκοτώνοντας οκτώ στρατιώτες και τραυματίζοντας άλλους δεκάξι.

Οι αντάρτες, παρά τη συνεχή υπέρπτηση Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών τύπου Predator, που ανήκουν στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και πετούν επ' ωφελεία της Τουρκίας και τύπου HERON, που προμηθεύτηκαν οι ΤΕΔ από το Ισραήλ, κατάφεραν να διεισδύσουν και να αιφνιδιάσουν τη δύναμη του φυλακίου, που είναι επιπέδου λόχου συν, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποίησαν και δυο παραπλανητικές επιθέσεις σε ισάριθμα παρακείμενα φυλάκια, για να προκαλέσουν σύγχυση στον εχθρό για την κύρια προσπάθεια των ανταρτών.

Η συγκεκριμένη επίθεση προκάλεσε σοκ στην τουρκική κοινή γνώμη, η οποία αποκοιμίζεται από τα τουρκικά ΜΜΕ, που παίζουν το ρόλο μονάδων ψυχολογικού πολέμου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, παρουσιάζοντας ως εξαιρετικά αποδυναμωμένο στρατιωτικά το ΡΚΚ.

Να σημειωθεί ότι άλλος ένας στρατιώτης σκοτώθηκε και τρεις τραυματίστηκαν σε συμπλοκή με αντάρτες του ΡΚΚ σε ορεινή περιοχή της Αλεξανδρέττας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία.
Τέλος, ο ίδιος ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Νετζντέτ Οζέλ, που κατηγορείται από τους Κούρδους ότι στο παρελθόν συμμετείχε σε εκτελέσεις ανταρτών και χρησιμοποίησε εναντίον τους απαγορευμένα χημικά όπλα, συνοδευόμενος από τον αρχηγό του Στρατού Ξηράς στρατηγό Χαϋρί Κιβρίκογλου και τον διοικητή της Στρατοχωροφυλακής, αντιστράτηγο Μπεκίρ Καλυοντζού, βρίσκεται ήδη στο Χακκιάρι, για να επιθεωρήσει τη μονάδα που δέχτηκε την επίθεση και να τονώσει το ηθικό των στρατιωτών, που κάθε βράδυ υφίστανται την αβάσταχτη ψυχολογική πίεση της από στιγμή σε στιγμή ενδεχόμενης επίθεσης των ανταρτών, σε μια περιοχή που το κοντινότερο χωριό που μιλούν τουρκικά και τους συμπαθούν, βρίσκεται σε απόσταση χιλίων χιλιομέτρων!!!

Σημείωση: Το μεσημέρι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς, που πραγματοποιεί στο γραφείο του κρίσιμη σύσκεψη με αρμοδίους παράγοντες με θέμα "την τρομοκρατία και τις φωτιές στις φυλακές", δήλωσε ότι δεν υπάρχει λόγος διακοπής του ταξιδιού του πρωθυπουργού στο Μεξικό, για τη σύνοδο των G-20, ενώ ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης μεταβαίνουν στην περιοχή της επίθεσης οι υπουργοί Μπεσίρ Αταλάυ και Ιδρίς Ναΐμ Σαχίν.

infognomonpolitics

32 σχόλια:

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 12:15:00 π.μ. EEST  

BIJI KURDISTAN

Φτωχός και μόνος κάου - μπόυ 20 Ιουνίου 2012 στις 12:52:00 π.μ. EEST  

Τάγμα εσωτερικής ασφάλειας; Στρατός ή Στρατοχωροφυλακή;
Πάντως οι Κούρδοι έχουν γίνει πολύ αποτελεσματικοί. Θα περίμενε κανείς με τα τρομακτικά μέσα που διαθέτουν οι ΤΕΔ και χωρίς έναν ηγέτη του μεγέθους Οτσαλάν να έχουν από καιρό υποκύψει. Αντίθετα βλέπω οτι έχουν εξελίξει την τεχνική των παραπλανητικών επιθέσεων σε επίπεδο επιστήμης. Το ίδιο είχαν κάνει και σε προηγούμενες επιθέσεις σε φυλάκια και κάθε φορά με θεαματικότερα αποτελέσματα. Δεν πιστεύω οτι οι γείτονες είναι "κότες" όπως πολλοί ισχυρίζονται εδώ - είναι ανόητο να υποτιμάς έναν τόσο επίμονο αντίπαλο που τον γνωρίζεις πάνω από 800 χρόνια - αλλά σίγουρα η στρατιωτική τους ισχύς είναι ως ένα βαθμό προϊόν διαφήμισης, όπως έμμεσα επισημαίνει και το άρθρο.

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 3:28:00 π.μ. EEST  

γελάω με το "η τουρκικη κοινή γνωμη αποκοιμίζεται απο τα τουρκικά ΜΜΕ", πάλι καλά που η δική μας ειναι ξύπνια...

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 9:25:00 π.μ. EEST  

οι κούρδοι είναι αρχαίος λαός, πολεμικός και μαθημένος στις δυσκολίες. επέζησε των οθωμανών και δίνει αγώνα - ακόμα και με ένα στρατό μερικών μόνο χιλιάδων ανδρών - μπας και ελευθερωθεί. είναι απο τα τελευταία έθνη στον κόσμο που δεν έχουν κράτος.

οι τούρκοι έχουν βελτιωθεί, τα πάνε περίφημα όσον αφορά την κατάκτηση και διατήρηση μιας έκτασης 2 φορές η ελλάδα, και έχουν τις απώλειες που αφήνουν να έχουν οι στρατηγοί για να υπάρχει εγρήγορση στον στρατό και μίσος στον κόσμο. ελάχιστοι τούρκοι μισούν τους έλληνες, άπαντες τους κούρδους. (μια απλή μεταφορά ανατολικά της 1ης και 4ης στρατιάς και τέλειωσε το πράγμα)

απο τις απώλειες αυτές μέχρι να δούμε τον τουρκικό μελανά δρυμό έχουμε πολλά χρόνια ακόμα και ίσως με την κατάσταση που τραβάει η τουρκία να μην δούμε και ποτέ.

σε περίπτωση τουρκοσυριακού πολέμου ίσως δούμε εθνική κουρδική αντίσταση παρόμοια με την αραβική στον ΑΠΠ αλλά δεν μπορώ να φανταστώ αν οι κούρδοι τελικά βγουν κερδισμένοι.

μηδενιστής

HBS 20 Ιουνίου 2012 στις 10:01:00 π.μ. EEST  

Αγαπητέ μηδενιστή, αν μπεις σε μια από τις σελίδες των μπορντώ μπερέ στο facebook και δεις ποιούς πολεμάνε οι τούρκοι (επιδεικνύοντας δίχως αιδώ φωτογραφίες και βίντεο νεκρών κούρδων μαχητών, παιδιών και γυναικών) νομίζω πως θα αρχίσεις να μαλακώνεις την σφοδρή πεποίθησή σου περί των μεγάλων ικανοτήτων του ΤΣ. Και δεν μιλάμε πια για ορεινό αγώνα και ανταρτοπόλεμο, οι Κούρδοι τον τελευταίο καιρό κάνουν εκδρομές εν μέσω επιφυλακής, θερμικών καμερών και UAV (γιατί δεν τους προειδοποίησαν άραγε οι Αμερικανοί με τα Predator). Ο ΤΣ έχει ΠΟΛΛΑ σαράκια να αντιμετωπίσει, τα οποία τον κατατρώγουν καθημερινά και αυτή την περίοδο περισσότερο από ποτέ. Όσο για το Κουρδικό κράτος, αργά ή γρήγορα είναι αναπόφευκτη η δημιουργία του. Μη δούμε και το "μεγάλο Κουρδικό κράτος" θα προσέθετα...

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 10:26:00 π.μ. EEST  

Καλημέρα HBS
Τί σχέση έχει ποιόν πολεμάνε οι μπορντώ μπερέ; Κάποιον διαφορετικό απο αυτούς που πολεμούσαν οι αμερικάνοι και οι ρώσοι σε αφγανιστάν; Κατοχή εχθρικού εδάφους με πολίτες = σφαγές και κτηνωδίες

Το οτι απο τα 20; εκατομύρια κούρδων μόνο το πκκ πολεμάει επίσης το αφήνω μετέωρο...

Ειδικές ελαφρές δυνάμεις εκπαιδευμένες σε καταδρομές μπορούν να προκαλέσουν απώλειες. Το είδαμε στον εμφύλιο. Μέχρι εκεί όμως. Τπτ παραπέρα.

όπως είπα και πριν ΣΥΜΦΕΡΕΙ να υπάρχει πκκ. για δεκάδες λόγους.

Μην κοιτάς την τεχνολογία. Να θυμίσω:
α. την "νίκη" του νάτο στο κόσοβο
β. τις απανωτές ήττες σε ασκήσεις της ψηφιακής 4ης αμερικανικής μεραχίας πεζικού απο τις απλές τα τελευταία 10 χρόνια. ακόμα και μεις οι άσχετοι του πεζικού ξέρουμε να βάλουμε ένα γκαζάκι, μια φωτοβολίδα, ένα σωλήνα και 2-3 τσουβάλια και να φτιάξουμε ένα πυροβόλο...

Ελπίζω τα σαράκια που λες να πιάσουν - ειδικά τα αντι-ισλαμικά που δυναμώνουν μέρα με τη μέρα.

Μεγάλο Κουρδικό κράτος των 40εκ κατοίκων για να δούμε θα πρέπει να "φάνε" οι δυνατοί 4 κυρίαρχα κράτη, 1 ένα στο νάτο, 1 με πυρηνικά-χημικά, 1 κολλητάρι της ρωσίας και 1 προτεκτοράτο που θα διαλυθεί με τεράστιο μπαμ. δύσκολο το βλέπω. θα δούμε πρώτα τί θα γίνει με την συρία...

μηδενιστής

Caspian 20 Ιουνίου 2012 στις 11:03:00 π.μ. EEST  

"μια απλή μεταφορά ανατολικά της 1ης και 4ης στρατιάς και τέλειωσε το πράγμα"

Η περιοχή είναι ήδη υπό την ευθύνη μίας στρατιάς. Απέναντί τους έχουν πολύ λιγότερους και πολύ πιο φτωχά εξοπλισμένους αντάρτες. Συνεπώς το πρόβλημα των τούρκων δεν είναι πρόβλημα αριθμών. Αυτό έχει αποδειχθεί επανειλημμένως, στις επεμβάσεις των σοβιετικών και των αμερικανών στο αφγανιστάν, ή των αμερικανών στο βιετνάμ, ή στη δράση των ολιγάριθμων μισθοφορικών ομάδων στους αφρικανικούς πολέμους. Τα προβλήματα αυτά, ήταν σε πρωτεύοντα βαθμό πολιτικά και ως τέτοια, μόνο αν δοθούν πολιτικές λύσεις, μπορεί έπειτα να υπάρξει στρατιωτική νίκη. Όσο οι τουρκικές ηγεσίες δεν αναγνωρίζουν την πραγματικότητα σε ότι αφορά την περίπτωση του κουρδιστάν, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει στρατιωτική λύση, ακόμα και αν κουβαλήσουν εκεί και τις 4 στρατιές τους.

Ούτε μείζον πρόβλημα "ποιότητας" τίθεται για τον τουρκικό στρατό. Οι αμερικάνοι που διαθέτουν τον καλύτερο στρατό του κόσμου, τι έχουν καταφέρει τόσα χρόνια στο Αφγανιστάν, ή, τι κατάφεραν να εξασφαλίσουν για την σταθερότητα του Ιράκ;

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 1:06:00 μ.μ. EEST  

http://kostasxan.blogspot.gr/2012/06/blog-post_3677.html

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 1:28:00 μ.μ. EEST  

@Caspian
το σχόλιο ήταν καθαρά για απλή νίκη στο πεδίο του Pkk.

για να κερδίσουν φυσικά τον "πόλεμο" χρειάζονται άλλα πράγματα.

οι αμερικάνοι απο το 2006 και μετά (και στο αφγανιστάν) δοκίμασαν το δόγμα των πεζοναυτών σχετικά με τους ντόπιους πληθυσμούς -όπως διαμορφώθηκε αυτό αρχικά στις επεμβάσεις τους προ του ΒΠΠ και αργότερα στο βιετναμ- με τεράστια επιτυχία τόσο απο τον Casey όσο και απο τον Petreus. Οι δκτες που δεν καταλάβαιναν το δόγμα έπερναν πόδι ακόμα και αν ήταν σούπερκομάντα όπως ο σχης Steele (απο το black hawk down). Αποτέλεσμα το ιράκ να μην γίνει βιετνάμ.
[Στο αφγανιστάν δεν εφαρμόζεται 100% γιατί παίζουν άλλα πράγματα κυρίως κάτι οικοπεδάκια -όσο η ελλάδα- με παπαρούνες]

οι τούρκοι οι οποίοι αντιγράφουν τα πάντα απο τους αμερικανούς
ειδικά στο δόγμα αν θέλουν μπορούν να το εφαρμόσουν επιτυχώς.

Το θέμα είναι όπως είπα οτι δεν θέλουν.

Γιατί;
1. τί θα γίνει με τα 500,000 στρατού (ειδικά οι μόνιμοι) που δεν χρειάζονται.
2. τί θα γίνει με τις αμυντικές βιομηχανίες
3. τί θα γίνει με την εθνική υπόσταση των κούρδων όταν θα έχουν ελευθερία και δημοκρατία
4. τί θα γίνει με τις λοιπές μειονότητες (35 οοοοοοοοοοολε!)

μηδενιστής

HBS 20 Ιουνίου 2012 στις 1:52:00 μ.μ. EEST  

Καλημέρα φίλε.

"Κάποιον διαφορετικό απο αυτούς που πολεμούσαν οι αμερικάνοι και οι ρώσοι σε αφγανιστάν;"

Όχι, αλλά με ΠΟΛΥ μικρότερο μέγεθος και σε περιοχές που για τους Τούρκους δεν είναι αχαρτογράφητες όπως ήταν για όλους αυτούς.

"Ειδικές ελαφρές δυνάμεις εκπαιδευμένες σε καταδρομές μπορούν να προκαλέσουν απώλειες. Το είδαμε στον εμφύλιο. Μέχρι εκεί όμως. Τπτ παραπέρα."

Μαζί σου. Χρειάζεται όμως να κάνουν κάτι παραπάνω;

"όπως είπα και πριν ΣΥΜΦΕΡΕΙ να υπάρχει πκκ. για δεκάδες λόγους."

Μαζί σου.

"Μην κοιτάς την τεχνολογία"

Αν δεν κοιτάξω την τεχνολογία, αν δεν κοιτάξω το πόσο αποτελεσματικά αυτή εφαρμόζεται, αν δεν κοιτάξω το τέλμα που έχει περιέλθει ο 25ετής πόλεμος, τότε από που προκύπτει η ραγδαία βελτίωση της ποιότητας των τουρκικών στρατευμάτων;

Η Συρία έχει όντως ψωμί. Και στο άμεσο μέλλον η ΕΟΕ (Ευρασιατική οικονομική ένωση) από πάνω...

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 2:14:00 μ.μ. EEST  

@HBS
"τότε από που προκύπτει η ραγδαία βελτίωση της ποιότητας των τουρκικών στρατευμάτων;"

απο την τεράστια εμπειρία του προσωπικού όμοια με αυτήν του ΕΣ μετά το 1911-22, 1940-49
απο την αλλαγή όλων των οχημάτων ειδικά αυτών της ΔΜ
απο τα βουνά χρημάτων που δίνονται, τους εποπ και την βελτίωση του ανθρωπίνου δυναμικού.

σχετικά με τα uav επειδή έχουμε και μεις μην σου κάνει εντύπωση οτι δεν "βλέπουν" τους κούρδους. τα δικά μας δεν "βλέπουν" τους λαθρομετανάστες, το τεράστιο εμπόριο ναρκωτικών/τσιγάρων, και πολλά πολλά άλλα.
τα uav βλέπουν ότι θέλει να βλέπει ο χειριστής τους.

μηδενιστής

Υγ uav είχαμε και στις φωτιές το 2008.

HBS 20 Ιουνίου 2012 στις 2:28:00 μ.μ. EEST  

Και το '22 είχαμε εμπειρία και μάλιστα σωρευμένη. Είχαμε όμως και κούραση, φθορά (σε πολλαπλά επίπεδα και εσωτερικά, ιδίως σε περιοχές αντίστοιχες με αυτές της ΝΑ Τουρκίας που δίνουν τα παιδιά τους) και προδοτικές συμπεριφορές. Καλή ώρα με τους απέναντι...

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 2:48:00 μ.μ. EEST  

@HBS
τι να σου πω... μακάρι σε όλα τα επίπεδα.
ελπίζω σε έναν συροτουρκικό να δούμε τελικά τί απήδια πιάνει ο σάκος σε μ/κ πόλεμο.

μηδενιστής

enkripto 20 Ιουνίου 2012 στις 3:28:00 μ.μ. EEST  

Το ΗΡG με ανακοίνωση του δηλώνει πως οι νεκροί Τούρκοι στρατιωτες είναι περίπου 100,οι απώλειες απο μέρους των ανταρτών 15, ενώ διεκδικεί και την κατάρριψη 4 ε/π.

Caspian 20 Ιουνίου 2012 στις 3:43:00 μ.μ. EEST  

Μηδενιστή,
Δεν προκύπτει από πουθενά ότι "αφήνουν" τον ΡΚΚ να υπάρχει για να δικαιολογούν το τεράστιο στράτευμα και τις αμυντικές δαπάνες. H Τουρκία μπορεί να ανακαλύψει πολύ πιο ακίνδυνους εχθρούς για να δικαιολογεί υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, από έναν εσωτερικό εχθρό με μεγάλη απήχηση στον κουρδικό πληθυσμό (καταπώς δείχνουν οι διαδηλώσεις που κατά καιρούς γίνονται).

Από εκεί και πέρα, πιστεύω πως κάποια από αυτά που γράφεις ξεκινούν από λάθος βάση, ότι το θέμα ξεκινάει και τελειώνει σε στρατιωτικούς παράγοντες.
Στο Αφγανιστάν: ό,τι στρατιωτικό δόγμα και να ακολουθήσουν οι αμερικάνοι, αν δεν καταφέρουν να πάρουν πολιτικά το Πακιστάν με το μέρος τους ώστε να συνεργαστεί ουσιωδώς, οι Ταλιμπάν θα έρχονται και θα ξαναέρχονται.
Στο Ιράκ: οι 30000+ βίαιων θανάτων/έτος είναι ενδεικτικό ότι πάλι απέτυχαν πλήρως, παρότι η αρχική πολεμική αναμέτρηση με τον Σαντάμ ήταν επιτυχής (προφανώς το αρχικό στρατιωτικό σκέλος το αντιμετώπισαν με επιτυχία). Η μετέπειτα αποτυχημένη τους στρατιωτική εμπλοκή στο Ιράκ ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων. Το αν το Ιράκ θα καταλήξει ή όχι Βιετνάμ (δηλαδή μία ταραγμένη και αλληλοσπαρασσόμενη, χώρα στην οποία οι ΗΠΑ μπορεί να χρειαστεί να ξαναεπέμβουν για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους) μένει να το δούμε, αφού ήδη στον βορρά υπάρχει εν πολλοίς κουρδική κρατική οντότητα και στην υπόλοιπη χώρα γίνεται μακελειό.
Τέλος, ο πόλεμος του Κοσόβου έδειξε πως η Τουρκία έχει
κάθε λόγο να θέλει να κλείσει το κουρδικό ζήτημα, αλλιώς διατηρεί ένα αγκάθι που δυνητικά θα απειλήσει την ίδια της την ύπαρξη. Διότι αν και η Σερβία ήταν πολύ πιο επιτυχημένη στην καταπολέμηση του UCK σε σχέση με την αντιμετώπιση του ΡΚΚ από την Τουρκία, οι Αλβανοί πέτυχαν να διατηρήσουν τον αγώνα τους για ικανό χρονικό διάστημα ώστε να τους ευνοήσουν οι συγκυρίες και να πετύχουν σε πολιτικό επίπεδο την αναγνώριση τους και εν τέλει της de facto ανεξαρτησίας τους. Όπως παρατήρησε και ο ΗΒS (και έχει 100% δίκιο), δε χρειάζεται τίποτα παραπάνω από την από καιρού εις καιρόν πρόκληση αναστάτωσης και χτυπημάτων από τον ΡΚΚ για τη διατήρηση του κουρδικού ζητήματος ανοιχτού. Και αυτό, μέχρις ότου οι διεθνείς συγκυρίες και τα πολιτικά παιχνίδια των ισχυρών να ευνοήσουν την ύπαρξη κουρδικής κρατικής υπόστασης στην Τουρκία. Και ο μόνος τρόπος ώστε η Τουρκία να καταφέρει να προλάβει μία τέτοια εξέλιξη, θα προέλθει από πολιτική λύση του προβλήματος, σαν αυτή που προωθεί εσχάτως ο ευφυής (σε ό,τι δεν έχει να κάνει με το Ισραήλ) Ερντογάν και όχι από τη μετακίνηση 1-2 στρατιών (που δε θα πετύχουν τίποτα παραπάνω από τη στρατιά και τις ταξιαρχίες ειδικών δυνάμεων που ήδη επιχειρούν στην περιοχή).
Η περίπτωση της ύπαρξης μίας κλίκας στρατιωτικών που παίζουν διπλό παιχνίδι για να δημιουργήσουν πρόβλημα στους ισλαμιστές δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αλλά αυτή θα αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια, μιας και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν ελεγχόμενες από τους στρατιωτικούς, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για μία διαχρονική πολιτική της Τουρκίας στην "ανοχή" στον ΡΚΚ, παρά μόνο για συγκυριακή. Και με δεδομένες τις αλλαγές στο στράτευμα από τον Ερντογάν, αυτή η υποθετική "υπόθαλψη" έχει ημερομηνία λήξης.

Συμπερασματικά, πιστεύω πως ο ΡΚΚ αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για την Τουρκία και όχι "φτιαχτό", του οποίου η λύση δε θα βρεθεί στο στρατιωτικό, μα στο πολιτικό πεδίο. Και όσο αυτή δεν έρχεται, η Τουρκία θα είναι με την πίσω πόρτα ανοιχτή, πράγμα απαράδεκτο για μία χώρα που φιλοδοξεί να γίνει περιφερειακός χωροφύλακας.

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 4:02:00 μ.μ. EEST  

@Μηδενιστής
Ενώ τείνω να συμφωνήσω απολύτως με σχεδόν με όλα τα σχόλια που έχεις κάνει μέχρι τώρα σε όλα τα θέματα, δεν θα συμφωνούσα ανεπιφύλακτα με τα τελευταία για τους Κούρδους.

1. Έχεις δίκιο ότι όποιος αντιμετωπίζει επί αρκετό καιρό αντίπαλο με υψηλότερη τεχνολογία, ακόμη και με πολύ υψηλότερη, σταδιακά μαθαίνει να την αντιμετωπίζει. Να προσθέσω τις κατ' εξακολούθησιν νίκες των ερυθρών του αμερικανού NTC εναντίον όλων των αντιπάλων ταξιαρχιών.

2. Έχεις επίσης απόλυτο δίκιο όταν λες ότι " Ειδικές ελαφρές δυνάμεις εκπαιδευμένες σε καταδρομές μπορούν να προκαλέσουν απώλειες. Το είδαμε στον εμφύλιο. Μέχρι εκεί όμως. Τπτ παραπέρα."

3. Θα αμφέβαλα πάρα, μα πάρα πολύ για το ότι ένας στρατός (οποιοσδήποτε, κατά μείζονα λόγο ο τουρκικός) θα επέλεγε συνειδητά να φθείρεται κατά τον τρόπο αυτό. Θεωρώ ότι είναι απλώς μια θεωρία συνομωσίας. Ο τουρκικός στρατός μια χαρά θα μπορούσε να διαχειριστεί την επικράτησή του. Μάλλον δε μπορεί να την επιτύχει.
Η αμυντική βιομηχανία κατ΄εξοχήν βασίζεται σε εξοπλιστικές και όχι σε πολεμικές δαπάνες. Δεν τρέφεται από ανταρτοπολέμους, αλλά διακρατικούς ανταγωνισμούς.
Οι 500.000 στρατού δεν είναι το ζητούμενο της ηγεσίας των ΤΕΔ. Ο πυρήνας του κεμαλικού κατεστημένου έχαιρε άκρας υγείας από το 22, με πολύ μικρότερους (και συγκριτικά) όγκους στρατού. Είναι η ισχύς στα κέντρα εξουσίας που έχει σημασία, όχι ο όγκος του στρατού (που, στο κάτω-κάτω, δεν είναι βέβαιο ότι ελέγχεται ικανοποιητικά).

4. Το "Small Wars Manual" είναι υπερτιμημένο, όπως και τα αποτελέσματα της σύγχρονης εφαρμογής του. Η αποτίμηση του τι συνέβη στο Ιράκ είναι δύσκολη, αλλά το Ιράκ δε μετετράπη σε Βιετνάμ επειδή οι αμερικανοί υποχώρησαν εγκαίρως, κλείνοντας συμφωνίες με όλα τα μέρη, με τις οποίες του έδιναν, χοντρικά ό,τι ήθελαν. Τα περί της επιτυχίας του Surge με τον Petraeus είναι περισσότερο επικοινωνιακή διαχείριση, και συγκυρία.

5. Το αμερικανικό δόγμα δε θα βοηθήσει ούτε τους τούρκους. Η ρήξη των Κούρδων με τους τούρκους είναι, πλέον, πολύ βαθιά εδραιωμένη. Κι όσο η ρήξη είναι εδραιωμένη, το πρόβλημα θα έχει υφέσεις κι εξάρσεις, αλλά δε θα εξαλείφεται. Κανείς δε μπορεί να ειρηνεύσει ένα έθνος το οποίο προηγουμένως έχει βιάσει.

Alexandros 20 Ιουνίου 2012 στις 5:09:00 μ.μ. EEST  

Κι εγώ θα συμφωνήσω σίγουρα πως το ΡΚΚ δεν το "κρατούν" οι Τούρκοι εσκεμμένα, θα ήταν άλλωστε κάτι πολύ ανόητο εκ μέρους τους, δικαιολογίες για να έχουν στράτευμα έχουν άπειρες, Ρωσία, Iran, Syria ήταν και είναι υπεραρκετές.

Οι Κούρδοι είναι ένα υπερβολικά πολύπλοκο ζήτημα διότι κανένας εκ των Ιράκ, Τουρκια, Syria και Iran δεν είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει εδαφική κυριαρχία προς όφελος των Κούρδων, με τα παρατράγουδα όμως στη μέση Ανατολή, υπάρχουν πλέον εκείνες οι Συνθήκες που μπορεί να ευνοήσουν τον σχηματισμό ενός τέτοιου κράτους. Δηλαδή, στο βόρειο Ιράκ έχει σχηματιστεί σχεδόν ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος μιας και στο Ιράκ έχουν τρομερά προβλήματα να αντιμετωπίσουν με τον εμφύλιο πόλεμο που βρίσκεται σε έξαρση, το να ισχυρίζεται κανεις ότι οι Αμερικανοι ελέγχουν την εκεί κατάσταση είναι αστείο, Στη Syria ίσως ο Assad να πειθόταν να παραχωρήσει κάποια εδάφη σα αντάλλαγμα την υποστήριξη των Κούρδων η ίσως και η αντιπολίτευση, οι οποιοι έβαλαν και Κούρδο αρχηγό, αν και παντελώς άγνωστος όπως λένε πολύ πιο γνωστες από εμενα, είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Επίσης, οι Τούρκοι ερχόμενοι σε ρήξη με το Israel, για δικούς τους λόγους και καθόλου τυχαία η από "λανθασμένους" χειρισμούς, αλλα με συγκεκριμένο στόχο, οδήγησαν σε προσέγγιση το Israel με τους Κούρδους του ΡΚΚ, οποτε ίσως να υπάρχουν κατάλληλες συνθήκες για να "διελδικισουν" εδάφη. Η Τουρκια βεβαια δεν μπορεί να αφήσει κάτι τέτοιο να συμβεί και δίνει αγώνα καταρχάς στη Syria και κατά δεύτερον στην Αίγυπτο όπου παλεύει με κάθε μέσο να εγκαθιδρύσει ελεγχόμενες από αυτήν κυβερνήσεις, ενώ εξόφθαλμα στηρίζει τους Παλαιστινιους, τους οποιους χρησιμοποιεί όπως το Israel τους Κούρδους. Το Iran μπροστά σε όλα αυτά μάλλον στέκει κάπου στη μέση, αφού δεν θέλει να μπαίνουν ιδέες στους Κούρδους του Iran αλλα δεν μπερέϊ και με καλο μάτι τις διεκδικήσεις των Αζέρων, τους οποιους στηρίζουν οι Τούρκοι, ενώ μάλλον επιθυμεί να παραμείνει ο Assad στη θέση του.

Ο κακός Χαμός με λίγα λόγια και δυστυχώς έμμεσα είμαστε μπλεγμένοι και εμείς ειδικά so ο,τι αφορά την AOZ, θα ήταν πολύ άσχημο για εμάς να βλέπαμε τη Syria τον Λίβανο, ένα πιθανό Παλαιστινιακό κράτος, την Αίγυπτο και την Τουρκια να ορίζουν κοινή AOZ οδηγούμενοι σε σύμπραξη υπό την καθοδήγηση της Τουρκίας.

Ανώνυμος 20 Ιουνίου 2012 στις 5:30:00 μ.μ. EEST  

@Caspian,
ο εσωτερικός εχθρός - ειδικά όταν είναι κομμουνιστικός - έχει πολύ λιγότερους κινδύνους απο έναν εξωτερικό. 35 χρόνια πόλεμος με πκκ, 1 μήνα με την ελλάδα πριν 40 χρόνια.
Τώρα τί απήχηση έχει ένας στρατός με 10,000; κόσμο δεν ξέρω. Το 1890-97 πχ στην κρήτη σχεδόν άπαντες ήταν υπο τα όπλα. δεν ξέρω μπορεί να κάνω και λάθος...
Σχετικά με το αφγανιστάν και το ιράκ. Οι αμερικάνοι είναι μανούλες σε ότι πόλεμο και να κάνουν. το γιατί δεν κερδίζουν όπως το καταλαβαίνουμε εμείς είναι πιστεύω γιατί δεν θέλουν. παίζουν άλλα πράγματα απο πίσω. στο βιετνάμ δεν ήθελαν πυρηνικό με την κίνα και το ίδιο ισχύει με το πακιστάν και το ιραν. κρατώντας το ιρακ με όπλα - πια με συμβούλους- κρατάει απο τα @@ και τις χώρες του κόλπου οι οποίες αγοράζουν όπλα και αγαθά με τρελούς ρυθμούς. το 1991 η ελλάδα έπαιρνε την σ.αραβία με την εθνοφυλακή ρόδου. το 2012 η σ. αραβία χάλασε 70δις$ για όπλα.
προσπαθώ να μην κοιτάω πια μόνο στρατιωτικά αλλά και οικονομικά.

δεν διαφωνώ μαζί σου για το κουρδικό αλλά μην ξεχνάμε οτι μόλις πρόσφατα έφυγαν οι στρατηγοί απο την εξουσία και είχαν κάθε λόγο να έχουν πόλεμο χαμηλής εντάσεως σε ημιέρημη περιοχή με κομμουνιστικό-τρομοκρατικό αντίπαλο.

@βελισάριε
καταρχήν αναμένω το επόμενο μέρος στο ελ πεζικό!!!! τί θα γίνει ρε αδερφέ! μας ξέχασες;;;; :)

σχετικά με το 3: όπως είπα και πιο πάνω το πκκ είναι κομμουνιστικό. ο πυρήνας των στρατηγών επέζησε χάρις των αμερικανών και του σοβιετικού κινδύνου. αυτά άλλαξαν το 91 και έπρεπε να βρεθεί αντίπαλος. τέλος πάντως έτσι πιστεύω και ας ακούγεται τραβηγμένο. πιστεύω τρομακτικά στην προσωπική βόλεψη πλουσίων και ισχυρών τόσο ώστε έννοιες πατρίδα κτλ δεν υπάρχουν καν γι αυτούς. θυμάσαι όταν οι κούρδοι διάλυσαν ένα στρατόπεδο πρόπερσυ; οι αρχηγοί 4 αστέρων έπαιζαν γκολφ σε ιδιωτικό στρατιωτικό θέρετρο καθόλη τη διάρκεια. δες και τα δικά μας νούμερα...

4. δεν συμφωνώ. η εφαρμογή αυτού ξεκινώντας ανεπίσημα απο τον abijaid άλλαξε έναν πόλεμο που το 2004-5 είχε γίνει κόλαση. πιστεύω οτι επίτηδες αφήνουν το ιρακ στο χάος. ΠΟΤΕ δεν θα αφήσει το ισραήλ πλούσιο και παράλληλα πολυπλυθές αραβικό κράτος δίπλα του. δες τί λέει ο ρόμνευ σχετικά μετο θέμα ισραήλ...

5. πιστεύω ότι αυτό είναι σχετικό... εξαρτάται απο τον ηγέτη και το χρήμα που πέφτει σε μια περιοχή. ο petreus είχε πει money equals success μετά την επιτυχία στη μοσούλη... θα δούμε στο μέλλον και νομίζω στο εγγύς.

ευχαριστώ για τις απαντήσεις κύριοι :)

μηδενιστής

KΛΕΑΝΘΗΣ 20 Ιουνίου 2012 στις 8:59:00 μ.μ. EEST  

Στην συζήτηση για το κουρδικό (και όχι μόνο) ανταρτοπόλεμο θα ήθελα να επιμείνω στον βασικότατο ρόλο που παίζει ο ΄΄εξωτερικός΄΄ παράγοντας. Σε ανταρτοπόλεμους τέτοιας έκτασης ,σημαντικό μέρος της τελικής έκβασης βρίσκεται εκτός του πεδίου στρατιωτικής αντιπαράθεσης, δηλαδή σε όμορες χώρες και ακόμα πιο μακριά.
Στο Βιετνάμ οι ΄΄ερυθροί΄΄ απολάμβαναν της απρόσκοπτης πρόσβασης στα γειτονικά κράτη Καμπότζη και (κυρίως) Β. Βιετνάμ ενώ φίλιες πηγές ισχύος βρίσκονταν ακόμη πιο μακριά στην Κίνα και στην ΕΣΣΔ. Η αδυναμία των ΗΠΑ να ελέγξουν τη βοήθεια πάσης φύσεως που τα παραπάνω κράτη παρείχαν στους βιετκόγκ και βορειοβιετναμέζους έπαιξε βασικό ρόλο στην τελική τους ήττα.
Τέτοιος εξωτερικός παράγοντας δεν υπήρξε στο ιρακινό αντάρτικο. Καμιά μεγάλη χώρα δεν θέλησε να το βοηθήσει ενώ η αμερικανική ισχύς έπεφτε βαριά σε όμορα κράτη που θα ήθελαν ενδεχομένως να προσφέρουν ουσιαστικά. Μόνο το Ιράν θα μπορούσε να δώσει το την ισχύ και το στρατηγικό βάθος που απαιτεί ο σύγχρονος ανταρτοπόλεμος λόγω της εχθρότητας του καθεστώτος με τις ΗΠΑ. Οι σιίτες Ιρανοί όμως δεν ήθελαν να βοηθήσουν τους σουνίτες (κυρίως) ιρακινούς αντάρτες και παράλληλα τέτοιοι ΄΄αντικαθεστωτικοί΄΄ ανταρτοπόλεμοι τους προκαλούσαν ανησυχία για το δικό τους κράτος. Έτσι οι ιρακινοί αντάρτες ήσαν ουσιαστικά μόνοι απέναντι στην τεράστια αμερικανική ισχύ και ήρθαν σε συννενόηση μαζί της.
Στο Κουρδιστάν η ΄΄εξωτερική πηγή ισχύος΄΄ βρίσκεται σε ένα μέσο επίπεδο που θεωρώ ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην διαιώνιση της Τουρκοκουρδικής σύγκρουσης επί δεκαετίες. Αρχικά η ισχυρή τότε Συρία βοήθησε καθοριστικά στην ισχυροποίηση του PKK ενώ εκεί βρισκόταν και ο ίδιος ο Οτσαλάν. Με την προϊούσα μείωση της συριακής ισχύος (λόγω κατάρρευσης της ΕΣΣΔ) η Τουρκί α πέτυχε την εκδίωξη του PKK από εκεί και την σύλληψη του αρχηγού του οδηγώντας τον ένοπλο κουρδικό αγώνα μπροστά στην ήττα. Νέα όμως ΄΄εξωτερική πηγή ισχύος΄΄ βρέθηκε στο ημιανεξάρτητο κουρδικό Ιράκ. Αν και η ηγεσία του τελευταίου δεν συμπαθούσε το PKK, οι φυλετικοί δεσμοί των Κούρδων είναι ακατάλυτοι και το εξόχως ορεινό έδαφος στα σύνορα τους διευκολύνει. Πολύ σημαντική στο Β. Ιράκ είναι η ισραηλινή παρουσία που έχει βρεί στους κούρδους αυτονομιστές μια συμμαχία που εκτείνεται από την εχθρική τώρα Τουρκία μέχρι το ζωτικής σημασίας Ιράν.

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 12:54:00 π.μ. EEST  

@μηδενιστής

Χαχαχαχα!!! Για δες, κάποιος το πρόσεξε. Συνεχίζεται σε λίγο πιο αργό ρυθμό, στο belisarius. Ο Οδυσσέας θεωρεί ότι τα ενδιάμεσα θεωρητικά παραείναι βαριά για εδώ. Όσο για το τελευταίο κομμάτι που έχω σχεδόν έτοιμο για το ελλ. ελαφρύ πεζικό, το καθυστερώ, γιατί τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές είχα, ειλικρινά, την απορία αν μετά από αυτές θα υπάρχει Αεροπορία Στρατού.

Πάντως, επειδή ανέφερες την τεχνολογική ανωτερότητα και την αντιμετώπισή της, αύριο θα κρεμάσω κάτι σχετικό που θεωρώ πολύ ενδιαφέρον – δυστυχώς στα αγγλικά.

Για την Τουρκία και το Κουρδικό είναι μεγάλη συζήτηση, ας μην την κάνουμε εδώ.

Σχετικά με το Ιράκ: κατ΄αρχάς, το όλο θέμα του αντιανταρτικού πολέμου έχει (συγγνώμη: θα έπρεπε να έχει) μεγάλο ενδιαφέρον για μας. Μπορεί να μας χρειαστεί στα επόμενα χρόνια, κάπου προς τα βόρεια. Κανονικά, θα έπρεπε να το παρακολουθούμε πολύ στενά. Δε βαριέσαι, εμείς έχουμε το Θεό της Ελλάδας.

Επί της ουσίας: Για έναν πόλεμο που διεξάγεται σε τόση απόσταση, είναι από τη φύση του τόσο χαοτικός, και είναι ακόμη πρόσφατος (για να μην πω σε εξέλιξη), δεν αποτολμώ κατηγορηματικές κρίσεις. Αν παρακολουθείς το Small Wars Journal (ή, εν πάση περιπτώσει, με κάποιον τρόπο, γενικά, το θέμα του πολέμου στο Ιράκ) θα δεις ότι έχουν αναπτυχθεί δύο σχολές σχετικά με το τι έγινε, γιατί έγινε ότι έγινε, τι θα μπορούσε να έχει γίνει (όπως και για το τι ήταν αδύνατο να έχει γίνει). Η μία, ας πούμε υπό τον Nagl, και η άλλη, ας πούμε υπό τον Gentile. Τείνω να πείθομαι από τους δεύτερους, για πολλούς λόγους – μεταξύ άλλων και διαισθητικούς. Αλλά από αυτή την απόσταση, η γνώμη μου μετράει όσο και για θέματα κβαντικής φυσικής. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που έγινε στην πράξη ήταν ότι εκχωρήθηκε ισχύς στους Σιίτες και επιρροή στο Ιράν ώστε οι αμερικανοί να απεμπλακούν αξιοπρεπώς και με ασφάλεια.

Κι ένα σχόλιο σχετικά με τους αμερικανούς και το ότι είναι "μανούλες" στο να κερδίζουν πολέμους: εδώ θα διαφωνήσω κατηγορηματικά: από καθαρά στρατιωτικής απόψεως, οι αμερικανοί είναι μάλλον δευτεροκλασάτοι (αυτό δεν ισχύει, ασφαλώς, για το Ναυτικό τους, όπου είναι κορυφαίοι, και για την αεροπορία τους, που είναι ιδιαίτερη περίπτωση). Απλώς, συγκεντρώνοντας τεράστια τεχνολογική και βιομηχανική ισχύ, τελικά (συνήθως) καταφέρνουν να επιβληθούν. Όμως, τόσο η στρατιωτική τους αδεξιότητα όσο και η στρατηγική τους ανοησία (και η ισχύς του στρατο-βιομηχανικού τους συμπλέγματος) δρουν αυτοκαταστροφικά. Αλλά, κι αυτό είναι μεγάλη συζήτηση…

Φτωχός και μόνος κάου - μπόυ 21 Ιουνίου 2012 στις 2:50:00 π.μ. EEST  

Οι απόψεις που κατατέθηκαν ήταν όλες ανεξαιρέτως χρήσιμες, καθώς ο καθένας βλέπει το θέμα από άλλη γωνία και με διαφορετικό επίπεδο γνώσεων, με αποτέλεσμα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κουβέντα για ένα ζήτημα που φαίνεται οτι έχει απασχολήσει σοβαρά όλους τους σχολιαστές. Εγώ άρχισα να το παρακολουθώ σοβαρά στις αρχές 1990 μετά από παρότρυνση ενός εξαιρετικού υπαξιωματικού, εκπαιδευτή μου στη Σχ. Πληροφοριών. Ο ίδιος είχε εργαστεί και ως ανακριτής σε ομάδες Κούρδων που εισέρχονταν στην Ελλάδα ζητώντας άσυλο (ένας στους τρεις πράκτορας της ΜΙΤ). Του έκανε αντύπωση το πόσες ομάδες "αντιστασιακών" οργανώσεων υπήρχαν. Σχεδόν όλοι έδιναν και άλλο όνομα οργάνωσης! Μάταια προσπάθησε να διαλευκάνει τις μεταξύ τους σχέσεις (μικρότερες ομάδες να υπάγονται σε μεγαλύτερες). Και τότε διαπίστωσε το βασικότερο. Οι Κούρδοι δεν είναι ένα έθνος.

Η διαίρεσή τους σε τέσσερα κράτη (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν), η οργάνωσή τους σε μικρές πατριές (δείτε την ταινία "Το Κοπάδι" του Γκιουνέι για να καταλάβεται τι εννοώ) που συνδέονται μεταξύ τους με φιλία ή μίσος και συνθέτουν μεγαλύτερες ομάδες προσωρινά, τους εμπόδισε από το να συνθέσουν οργανωμένη εθνική συνείδηση. Ελλείψει εθνικής παιδείας και άρχουσας τάξης που θα εγκολπωθεί και θα εμφυσήσει και στους υπόλοιπους της αρχές και αξίες του έθνους, η συνειδητοποίησή τους παρέμενε και για μεγάλες μάζες παραμένει ακόμη ατελής έως νηπιακή. Με δυο λόγια ο Κούρδος είχε ως αφεντικό στην πυραμίδα της εξουσίας τον πατριάρχη της οικογένειας και πιο πάνω τον τοπικό οπλαρχηγό.

Χοντρικά πάντως όλοι οι Κούρδοι του άξονα Ιράκ - Τουρκίας υπάγονταν σε τρεις ομάδες εξουσίας. Με τον Μπαρζανί, τον Ταλαμπανί και το PKK. Μπαρζανί και Ταλαμπανί ήταν κοινοί λαθρέμποροι ναρκωτικών και μόνο. Το τουρκικό κατεστημένος αντιμετώπιζε με δυσφορία τους δύο πρώτους αλλά κατά καιρούς, και στη βάση της κοινής ωφέλειας, τους χρησιμοποιούσε για να χτυπήσει το PKK εισπράττοντας πληροφορίες και χρησιμοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό τους. Σε αντάλλαγμα διευκόλυνε τη μαφιόζικη δράση τους και ταυτόχρονα στελέχη των δαιδαλωδών μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας (κάπου στη Στρατηγική παλιά υπήρχε ένα άρθρο γι'αυτές, πρέπει να είναι πάνω από δέκα!) κονομούσαν χοντρά από το εμπόριο ναρκωτικών (σκάνδαλο Σουσουρλούκ). Την εποχή εκείνη το μόνο πραγματικά επικίνδυνο κουρδικό κόμμα ήταν το PKK λόγω της στρατιωτικής του οργάνωσης αλλά και της ιδεολογικής συγκρότησης των μελών του (τονισμός της εθνικής υπόστασης αλλά και μαρξιστικής ιδεολογίας - άρα διπλός εχθρός για το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που κυβερνούσε την Τουρκία την εποχή Οζάλ και Τσιλέρ). Να σημειώσουμε και την παρουσία του Α. Οτσαλάν στην ηγεσία του κόμματος - κινήματος που λειτουργούσε καταλυτικά στον έλεγχο των φυγόκεντρων τάσεων που διακρίνουν ιστορικά πάντα το κούρδικό αντάρτικο. Το PKK είχε κάνει κόλαση τη ζωή των πασάδων καθώς χτυπούσε παντού: με βόμβες στις μεγάλες πόλεις (τεράστια ζημιά στον τουρισμό), με εκτελέσεις τούρκων αξιωματούχων στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές της ενδοχώρας, με πρακτική κατάργηση του τουρκικού κράτους σε ορισμένες περιοχές της ΝΑ Τουρκίας (λχ η επαρχία Hakkari με κέντρο την ομώνυμη πόλη). Αντάρτικες ομάδες παρακλάδια του PKK έδρασαν περιστασιακά και στην περιοχή του Πόντου, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία. Η προσπάθεια καταστολής του κινήματος από το τουρκικό κράτος ήταν και παραμένει ιδιαίτερα βίαια τόσο σε πολιτικό όσο και στρατιωτικό επίπεδο. Να σημειώσω στο πολιτικό επίπεδο τις συνεχείς διώξεις φιλοκουρδικών κομμάτων που αλλάζουν συνεχώς ονόματα - και πάντα τα διαλύουν βίαια μέσω της γνωστής για την αμεροληψία της τούρκικης δικαιοσύνης: HEP, OZDEP, DEP, HADEP (μπορεί να κράτησα κάπου στα χαρτιά μου προκηρύξεις του), DEHAP, DTP, και πρόσφατα BDP.... και σίγουρα δεν τελειώνει εδώ.
(συνεχίζεται)

Φτωχός και μόνος κάου - μπόυ 21 Ιουνίου 2012 στις 2:52:00 π.μ. EEST  

Η μεγάλη κάμψη για το PKK ήλθε με την προδοσία και παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους στην Κένυα το 1999 από τα χέρια του γνωστού για την ανικανότητα και αμετροέπειά-του μεγάλου (χοντρού μάλλον...) τραγουδιστή. Για καιρό πολλοί πίστεψαν οτι η υπόθεση είναι τελειωμένη αλλά διαψεύστηκαν.
Ακόμη και χωρίς τον Οτσαλάν, ακόμη και χωρίς τη Συρία (που έπαψε να στηρίζει άμεσα το PKK μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης) το PKK διατηρήθηκε στη ζωή χάρις στη διάλυση του Ιράκ. Το καθεστώς Σαντάμ ήταν ανέκαθεν φοβερός εχθρός των Κούρδων αυτονομιστών του βορρά - έως και χημικά όπλα είχε χρησιμοποιήσει εναντίον τους. Με τη διάλυση του Ιράκ οι Κούρδοι βρήκαν την ησυχία τους. Το PKK μπορεί πια σχεδόν ανενόχλητα να επιχειρεί από το Ιράκ και να καταφεύγει ξανά πίσω. Τα στρατόπεδά του είναι δύσκολο να χτυπηθούν από αέρος, οι επιχειρήσεις των Τούρκων στο Β.Ιράκ για τη δημιουργία μιας buffer zone δεν αποδίδουν μόνιμα αποτελέσματα γιατί απλούστατα οι μαγκιές πληρώνονται.

Η άρνησή τους να εξυπηρετήσουν τους Αμερικάνους στη δεύτερη καταιγίδα της ερήμου, οι φιλίες με το Ιράν, τα σπασίματα στους Ισραηλινούς και η ανεξέλεγκτη μεγαλομανία των ισλαμιστών μαζί με το ξήλωμα των στρατηγών (το κεμαλικό - δυτικόφιλο κομμάτι της εξουσίας) οδήγησαν στο να χάσει η Τουρκία ό,τι διακαώς επιθυμούσε: τον έλεγχο των πετρελαίων της Μοσούλης από το υπό διάλυση Ιράκ. Και επιπλέον, ακόμα χειρότερα, οι παλιοί οπλαρχηγοί Μπαρζανί και Ταλαμπανί εξελίχτηκαν σε ... ηγέτες Κουρδικού κράτους (!) που κάθεται πάνω στα πετρέλαια... με την άδεια και ευλογία των Αμερικάνων!! Ούτε οι Αμερικάνοι θέλουν το PKK (μαρξιστές γαρ...) ούτε οι Μπαρζανί - Ταλαμπανί. Όμως όσο υπάρχει το PKK, οι Αμερικάνοι θα έχουν ένα καρφί στα πλευρά της Τουρκίας, που θα το στρίβουν έμμεσα όσο θέλουν οι ίδιοι. Το ίδιο σκέφτονται και οι Κούρδοι του Β.Ιράκ: αν πάψει να υπάρχει το PKK, η Τουρκία θα τους κάνει τη ζωή πραγματικά δύσκολη. Ενώ τώρα παριστάνουν οτι τους περιορίζουν ή τους ελέγχουν με αντάλλαγμα την ησυχία τους. Άλλωστε γι αυτό και οι πρόσφατες συνομιλίες Μπαρζανί - Ερντογάν. Τάχατες καλές σχέσεις των δύο ανδρών αλλά από κοινή δράση τίποτα, μόνον ευχολόγια. Όμως και έτσι φαίνεται οτι πραγματικά το PKK έχει πραγματικά πολύ ενοχλητικό για τον σουλτάνο Ταγίπ Α΄. Αλλιώς δε θα καταδεχόταν ούτε καν να δει ηγέτη κουρδικού κράτους (μέχρι πρότινος επισήμως για το τουρκικό κράτος δεν υπήρχαν Κούρδοι παρά μόνον ορεσίβιοι Τούρκοι).

Είναι άλυτο το πρόβλημα για την Τουρκία. Αν οδηγηθεί σε παραχώρηση ελευθεριών στους κούρδους της Τουρκίας, όπως λχ ελευθερία στη χρήση της γλώσσας τους, θα ενισχύσει και θα επιταχύνει την εθνική τους συνειδητοποίηση. Αν συνεχίσει να το αρνείται την καθυστερεί αλλά ταυτόχρονα, χωρίς να μπορεί να τη σταματήσει, την ριζοσπαστικοποιεί πολιτικά και τη συνδέει με μίσος προς την Τουρκία. Ίσως η λύση θα ήταν η δημιουργία ενός ημιαυτόνομου Κουρδιστάν στο νότο με ηγέτες κάποιες μαριονέττες της Άγκυρας. Αλλά ποιος εγγυάται οτι δεν θα το καταπιεί αργά η γρήγορα το κράτος των κούρδων του Ιράκ ή το εν τη γεννέσει κράτος των κούρδων της Συρίας (αν και όταν γεννηθεί) Αδιέξοδο.

Υστερόγραφο: Πόσο να κοστίζουν άραγε καμιά 20αρια SA 24 και καμμια 40αρια βλήματα; Λένε οτι στη Λιβύη τα βρίσκεις στο παζάρι. Τα εισοδήματα του PKK είναι περιορισμένα (κάτι ψευτοεκδόσεις, δωρεές, λίγη παπαρούνα...). Φορητά αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα είναι πάντοτε απαραίτητα. Να δούμε με λίγη τύχη και κανένα τουρκικό F16 κάτω, να πηδήξουν στο ταβάνι οι πασάδες.

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 9:44:00 π.μ. EEST  

@βελισάριε

Καλημέρα,
Δεν παίζει αντάρτικο στην β ελλάδα για πολλούς λόγους ένας εκ των οποίων είναι οτι οι 30,000 τούρκοι είναι το 0,3%, είναι καταγεγραμμένοι και δεν έχουν καμία απολύτως όρεξη να χάσουν την ασφάλεια και την καλοπέραση τους. η προσπάθεια του προξενείου για το αντίθετο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ στρατηγικό ΕΛΛΗΝΙΚΟ λάθος - πάντα φταίμε εμείς και όχι οι άλλοι - και λύνεται σε χρόνο dt Με την κατάργηση του προξενείου σμύρνης.

να το τραβήξω και λίγο;;;;;

επαναφορά στην ελλάδα των 6,000 ελλήνων, με την εγκατάσταση του οικουμενικού στο αγ όρος με ρώσο πατριάρχη. ρουά ματ. άσε τους τουρκολάγνους και τους απέναντι να χοροπηδάνε.

διαφωνώ για τους "δευτεροκλασάτους" αμερικάνους. είναι απο τους ελάχιστους στρατούς που μαθαίνει απο τα λάθη του και όμοιο και ελάχιστα καλύτερο έχει τον βρετανικό. οι απόψεις πολλών ελλήνων απο κόσοβο κτλ σχετικά με τους αμερικανούς και την αποτελεσματικότητα τους έχει να κάνει γιατί δεν καταλαβαίνουμε τον μανατζέριαλ τρόπο πολέμου αυτών. για τους αμερικάνους ο πόλεμος είναι συγκέντρωση και διαχείριση υλικών (assets). εμείς πιστεύουμε σε άλλες σχολές κυρίως την γαλλική (μάνα των ενόπλων δυνάμεων) που βλέπει τον πόλεμο τελείως διαφορετικό τρόπο.

Υγ μόλις είδα για το NTC...αχχχχχ καημός να έβλεπα κάποτε την 22η ΤΘΤ σε αυτό το ρόλο...

@Κλεάνθη
Καλημέρα,
να τονίσω οτι οι ιρακινοί γύρισαν προς τους αμερικάνους και γιατί έβλεπαν οτι οι εξτρεμιστές είχαν σκοπό ένα ισλαμικό καθαρά κράτος ενώ δεν είχαν καμία όρεξη να δουν το κεντρικό ιράκ να γίνεται ιράν.

μηδενιστής

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 1:45:00 μ.μ. EEST  

@ μηδενιστής
Όταν έλεγα αντάρτικο στα βόρεια δεν εννοούσα τη Θράκη αλλά την Ήπειρο και τη (Δυτική) Μακεδονία – και πάλι όχι μόνον τις νότιες αλλά και τις βόρειες περιοχές τους, γιατί αν υπάρξει εκεί ανάφλεξη, είναι δύσκολο να παραμείνει περιορισμένη η σύγκρουση. Κι εκεί, το πράγμα θα έχει όλη τη διάσταση του ανταρτοπολέμου, προεξάρχουσας της πολιτικής και εθνολογικής.

Σχετικά με τους αμερικανούς: για να είμαι λίγο πιο αντικειμενικός, κάνουν άλλα πράγματα (πάρα πολύ) καλά, κι άλλα άθλια. Μέχρι ενός σημείου φυσικό – κανείς δεν είναι, και δε μπορεί να είναι, καλός σε όλα. Αλλά σε επιχειρησιακό επίπεδο και σε επίπεδο τακτικής είναι πολύ κακοί. Έχεις δίκιο για την "μανατζήριαλ", όπως τη λες, αντίληψη περί πολέμου. Αλλά αυτό είναι ακριβώς το είδος του πολέμου που ξέρουν να κάνουν: συντριπτική συγκέντρωση μέσων και συστηματική διάθεσή τους. Καταγραφή των θέσεων του αντιπάλου, και κλήση ισχυρών πυρών. Αυτή είναι η φιλοσοφία τους. Μόνον που αυτό απαιτεί αρκετά στατικές συνθήκες αγώνα. Κι αυτοί από τους γάλλους έμαθαν τον πόλεμο, κατά τον Α΄ΠΠ, και τη δική τους αντίληψη έχουν υιοθετήσει: Μεθοδική μάχη και συγχρονισμός των μέσων. Όπου αντιμετωπίζουν σύνθετες ή ρευστές ή ευμετάβλητες καταστάσεις χάνουν τη μπάλα. Ακόμη και στις "μεγάλες" νίκες τους, στον Α' και Β' Πόλεμο του Ιράκ, αντιμετωπίζοντας ρετάλια, όταν έφτασαν σε καταστάσεις που δεν είχαν προβλέψει παρέλυσαν και κοιτάζονταν αμήχανα. Πιο ζωηρός αντίπαλος θα τους είχε ματώσει πολύ. Δεν το λέω υποτιμητικά, συνήθως κάθε στρατός έχει λόγους που διαμορφώνεται όπως διαμορφώνεται. Ό,τι έπνιξε τους Γερμανούς στον Β΄ΠΠ, οι επιχειρήσεις κι ο ανεφοδιασμός μεγάλων σχηματισμών σε μεγάλες αποστάσεις, οι αμερικανοί το έκαναν με χαρακτηριστική άνεση έναν αιώνα πριν, στον Εμφύλιο. Άμα έχεις υπομονή και διάθεση για διάβασμα (και χρόνο…) για το military culture του καθενός, θα φορτώσω αρκετό υλικό στο άλλο. Το δικό μας military culture, βέβαια, ποιο είναι, μη με ρωτήσεις. Το ξέρεις καλύτερα.

Οι βρετανοί… κι αυτοί είναι καλοί και κακοί. Νομίζω ότι έχουν το καλύτερο ελαφρύ πεζικό, πάντως.

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 2:13:00 μ.μ. EEST  

@ ΦκμΚΜ

Όπως ακριβώς τα λες είναι για τους Κούρδους. Θυμίζουν έντονα τους Άραβες, ιδίως στις αρχές του αιώνα.

Και, για να επανέλθω και στο αγαπημένο μας θέμα... :)))) εδώ, με το PKK ο κομμουνισμός φαίνεται να επιτελεί τον βασικό του ιστορικό ρόλο κατά τον 20 αιώνα: τη χειραφέτηση των λαών του "τρίτου κόσμου" (όπου, λογικά, η μαρξιστική θεωρία έχει μικρότερη απήχηση - κι εφαρμογή). Ο Κονδύλης το περιγράφει εξαιρετικά στο: "Τι ήταν ο κομμουνισμός"

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 3:08:00 μ.μ. EEST  

@βελισάριε
δεν καταλαβαίνω γιατί πράγμα μιλάς.

σχετικά με τους αμερικανούς. καταρχήν δεν έμαθαν απο τους γάλλους κατα την γνώμη μου, αλλά απο τον εμφύλιο τους. σχετικά με την ικανότητα ή μη σε ρευστό πόλεμο ίσως δεν έχουν την τακτική γερμανική ή την στρατηγική ρωσική αντίληψη αλλά όπως είπα έχουν ένα τρομερό πλεονέκτημα: μαθαίνουν γρήγορα.
οι βρετανοί γαζώνουν, με μοναδικό μειονέκτημα την χαμηλή αξία των αξκων τους.
θα τα πούμε και στο άλλο σχετικά.

μηδενιστής

Karsus 21 Ιουνίου 2012 στις 4:30:00 μ.μ. EEST  

Εξαιρετική συζύτηση, ίσως λίγο πιο πάνω από την εξοικίωση κάποιου που απλά έχει υπηρετήσει τη θητέια του.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι αυτό:

" Όπου αντιμετωπίζουν σύνθετες ή ρευστές ή ευμετάβλητες καταστάσεις χάνουν τη μπάλα. Ακόμη και στις "μεγάλες" νίκες τους, στον Α' και Β' Πόλεμο του Ιράκ, αντιμετωπίζοντας ρετάλια, όταν έφτασαν σε καταστάσεις που δεν είχαν προβλέψει παρέλυσαν και κοιτάζονταν αμήχανα."

Πως είναι δυνατόν οι Αμερικανοί με τόση μέσα αναγνώρισης και εποικοινωνίας (Ε-3, Ε-8, C2-C3-C4ISR ανάλογα το επιπεδο, RT και NRT Intelligence και τόσα άλλα) να μην έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτες καταστάσεις??

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 5:45:00 μ.μ. EEST  

@ μηδενιστής
"δεν καταλαβαίνω γιατί πράγμα μιλάς."

Εννοώ ότι στην περιοχή Ηπείρου-Μακεδονίας υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης, πιθανότατα με αιτία την αλβανο-σκοπιανή διένεξη. Αν ξεκινήσει κάτι τέτοιο, είναι πολύ πιθανό να συμπαρασύρει κι εμάς. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλά διαφορετικά σενάρια: εμπλοκή του UCC για να εκμεταλλευτεί την ιστορική ευκαιρία, δική μας πρωτοβουλία να υπερασπιστούμε το κράτος των Σκοπίων για λόγους ισορροπιών και εμπλοκή του UCC για να υποστηρίξει τους αλβανούς των Σκοπίων, δική μας πρωτοβουλία προκειμένου να υπερασπιστούμε ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής του κράτους των Σκοπίων, δική μας πρωτοβουλία προκειμένου να προστατεύσουμε βορειοηπειρωτικούς πληρθυσμούς που θα υποστούν επίθεση ή/και απόπειρα εθνοκάθαρσης από αλβανικές οργανώσεις με την ανοχή του αλβανικού κράτους – τα πιθανά σενάρια είναι ατελείωτα. Μπορεί να αρχίσει και από ενέργειες του UCC με την υποκίνηση της Τουρκίας προκειμένου να υποβοηθηθούν τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, ή τουρκική πολιτική πίεση.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε από στρατιωτικής απόψεως, το στο θέατρο των επιχειρήσεων ο χαρακτήρας του ανταρτοπολέμου θα είναι πιο έντονος από αυτόν των τακτικών επιχειρήσεων εναντίον κρατικών δυνάμεων. Και το μεγάλο όπλο (και μικρότερη αδυναμία) της Ελλάδας θα είναι η ρευστή εθνοτική κατάσταση βόρεια των συνόρων μας. Αυτό, κάποτε ξέραμε να το εκμεταλλευτούμε καλύτερα από τους περισσοτέρους. Τώρα το έχουμε ξεχάσει – μεταξύ των άλλων επειδή γίναμε προοδευτικοί της συμφοράς. Γι' αυτό μας είναι χρήσιμες ως εμπειρίες και ως παραστάσεις ό,τι συμβαίνει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Όχι ότι μεταφέρεται μηχανικά, αλλά...

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 6:00:00 μ.μ. EEST  

@ Karsus

"Πως είναι δυνατόν οι Αμερικανοί με τόση μέσα αναγνώρισης και εποικοινωνίας (Ε-3, Ε-8, C2-C3-C4ISR ανάλογα το επιπεδο, RT και NRT Intelligence και τόσα άλλα) να μην έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτες καταστάσεις??"

Η εντύπωση ότι όποιος έχει πολλά μέσα αναγνώρισης (ακόμη και τον τεράστιο και εξαιρετικά προηγμένο μηχανισμό αναγνώρισης που έχουν οι αμερικανοί) έχει πλήρη εικόνα του πεδίου της μάχης είναι απλώς μία δημοφιλής ψευδαίσθηση. Στην τεχνική συλλογή πληροφοριών υπάρχουν πάντοτε τα όρια των δυνατοτήτων των αισθητήρων, τα όρια της σύνθεσης της συνολικής καταστάσεως, τα όρια στην επεξεργασία του όγκου των πληροφοριών από τους αναλυτές που τα δέχονται, και η αδυναμία αναγνώρισης των προθέσεων και της φύσης του αντιπάλου. Αυτά δεν είναι τεχνικές ατέλειες που θα αντιμετωπιστούν σε κάποια επόμενη γενιά τεχνικών μέσων. Είναι εγγενή στοιχεία της φύσης του πολέμου.

Οι αμερικανοί, λόγω κουλτούρας (και λόγω τεχνολογικών δυνατοτήτων) προσπαθούν να βγάλουν την αβεβαιότητα από τον πόλεμο. Παρά την εντυπωσιακή τους προσπάθεια (και τα εντυπωσιακά ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ που αυτή τους δίνει) η προσπάθεια είναι ατελέσφορη. Κανείς πρέπει να μάθει να αποδέχεται την "ομίχλη του πολέμου" στη στρατιωτική του κουλτούρα, αντιμετωπίζοντάς την με άλλες μεθόδους, αλλιώς θα βρίσκεται πάντοτε προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Ανώνυμος 21 Ιουνίου 2012 στις 9:07:00 μ.μ. EEST  

Αγαπητέ Βελισσάριε, έχεις απόλυτο δίκιο! Γράφετε αρκετά περί πολέμου και κυρίως τις δυνατότητες των αμερικάνων. Νομίζω ότι είστε οι πλέον ειδήμονες! Όμως από όλους τους πολέμους που έχουν κάνει και συνεχίζουν, στηρίζονται ΠΡΩΤΑ στα επιτεύγματα της τεχνολογίας λαι ύστερα στα υπόλοιπα! Τά ιδια και στο βιετνάμ! και τι δεν δοκίμασαν εκεί;;;!!!αποτέλεσμα όταν είδαν ότι δεν τους έβγαινε, μέχρι περιορισμένη χρήση πυρηνικών ήθελαν!!! γιατί;;; είχαν υποτιμήσει έναν αντίπαλο, που μέσα σε αντίξοες συνθήκε ΗΞΕΡΕ να πολεμά!! Μπηκαν στο Ιρακ με όση τεχνολογία διέθεταν! έχουν χιλιάδες θύματα, γιατί νόμιζαν ότι τα οπλα φέρνουν τη νίκη! Δυστυχώς ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ!!
Άν στο ΙΡΑΚ ή το Αφγανιστάν υπήρχε ένας Γκιάπ, θα λέγανε το δεσπότη παναγιώτη!!αλλά βρήκανε χώρες ήδη κατεστραμένες και δεν μπορούν ούτε να επιβληθούν, αλλα ούτε και να δώσουν κάποια λύση! Θα φύγουν μέρα-μεσημέρι και θα αφήσουν πίσω τους αποκαΐδια!

Γιάννης

ΑΧΕΡΩΝ 22 Ιουνίου 2012 στις 12:52:00 π.μ. EEST  

@Karsus
Ὸπως εὶπε ο Βελισὰριος,η τεχνολογὶα εκτὸς απὸ το ὸτι ὲχει κὰποιες ''νεκρὲς γωνὶες'',δεν μπορεὶ να σου αποτυπὼσει τις προθὲσεις του αντιπὰλου.Επ´αυτοὺ,θυμὰμαι την τοποθὲτηση,στα πλαὶσια μὶας εκπομπὴς,του τὲως πρὲσβη Βὺρωνα Θεοδωρὸπουλου,ὸπου πρὸσπαθὼντας να απαξιὼσει τον εναὲριο χὼρο των δὲκα μιλὶων(ὸπως ὰλλοι την ΑΟΖ),εὶπε το εξὴς αμὶμητο:εὰν ὲνα τουρκικὸ α/φ ροχοδρομεὶ στο Μπαλὶκεσερ,εντοπὶζεται την ὶδια στιγμὴ απὸ το Joker στο Πὴλιο.Προφανὲστατη μπαροὺφα,και ο τὺπος διετὲλεσε και πρὲσβης στην Ὰγκυρα.Αλλὰ και ἂν ακὸμη εντοπὶζεις τροχοδρομοὺν α/φ,με Εrieye εννοεὶται, δεν καταλαβαὶνεις τις προθὲσεις του,οὺτε βλὲπεις καθαρὰ τον οπλισμὸ που ενδεχομὲνως φὲρει.
Και ὲνα παρὰδειγμα κλασσικὴς περιπτὼσεως βλὰβης,ὸπως λὲνε στο χωριὸ μου,συνὲβη το 1994,κατὰ την συμμετοχὴ αμερικανικὼν τμημὰτων ειδικὼν δυνὰμεων στην διεθνὴ ὰσκηση Ολυμπιὰς,που ὲλαβε χὼρα στην Α.Μακεδονὶα και κυρὶως στο Παγγαὶο την ὰνοιξη του ὲτους εκεὶνου.
Τὶ ακριβὼς συνὲβη;
Οι Αμερικανοὶ ὲφθασαν στην Καβὰλα,Απρὶλιο μὴνα,με στολὲς παραλλαγὴς...ερὴμου.
Ὸταν ερωτὴθηκαν για την επιλογὴ αυτὴ,απὰντησαν ὸτι ο δορυφὸρος παρουσὶασε το τοπὶο της περιοχὴς ως ερημικὸ.
Το θὲμα καλὺφθηκε απὸ τον τὺπο της εποχὴς,ενδεικτικὰ τα περιοδικὰ ''Αμυντικὰ θὲματα''και ''Σὺγχρονος Στρατὸς''.
Για την Ιστορὶα,στην ὰσκηση συμμετεὶχαν επὶσης Ὲλληνες,Γερμανοὶ,και Γὰλλοι.
Οι δὺο τελευταὶοι,κατὲφθασαν με στολὲς παραλλαγὴς ευρωπα'ι'κοὺ περιβὰλλοντος,προφανὼς δεν βασὶστηκαν σε δορυφὸρο...

NF 22 Ιουνίου 2012 στις 9:35:00 π.μ. EEST  

1) Και εγω απορω: Πως ειναι δυνατον να μην εχει προμηθευτει το PKK συγχρονα ρωσικα φορητα αντιαεροπορικα οπλα, οπως το SA-24;Αυτα που εχει ειναι μαλλον πεπαλαιωμενα και ακαταλληλα.
O Τουρκικος Στρατος στηριζεται πολυ στη χρηση ελικοπτερων στις επιχειρησεις κατα των Κουρδων.
Ολοι θυμομαστε τι ειχαν παθει οι Σοβιετικοι στο Αφγανισταν απο τους Stinger.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"

Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»


Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».

Ίωνας Δραγούμης

  © Free Blogger Templates Columnus by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP