Τα κροκοδείλια δάκρυα του Αχμέτ

Toυ Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της περασμένης Παρασκευής αναφερθήκαμε στις βαθιές και μόνιμου χαρακτήρα επιπτώσεις που έχει στην ψυχοσύνθεση και στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου η διδαχή της ισλαμικής πίστης στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, ιδιαίτερα με τον τρόπο που αυτή γίνεται στις ισλαμικές σέχτες στην Τουρκία, όπου το Ισλάμ συμπλέκεται με τον τουρκικό εθνικισμό, δημιουργώντας ένα άκρως επικίνδυνο μείγμα για την ψυχική υγεία και ισορροπία του ανθρώπου.

Τα άτομα που ψήνονται από μικρή ηλικία στον ιδεολογικό ισλαμοτουρκικό κλίβανο εγκλωβίζονται σε μια απολύτως οριοθετημένη και αυστηρή ιδεολογία και ενστερνίζονται ένα σύστημα αξιών, όπου οι αγώνες του ανθρώπου και η ανθρώπινη ζωή έχουν αξία μόνον όταν πρόκειται για μουσουλμάνους και μάλιστα σουνίτες, οι οποίοι επιπροσθέτως δεν βλάπτουν τα συμφέροντα της Τουρκίας. Γιατί, όταν τα βλάπτουν, τότε, ασχέτως αν είναι μουσουλμάνοι και μάλιστα σουνίτες, πρέπει να πεθάνουν, αφού στην περίπτωση της Τουρκίας το κράτος και τα συμφέροντά του, είναι πάνω ακόμα και από την ανθρώπινη ζωή αλλά και από το ίδιο το Ισλάμ.

Είδαμε στις αρχές της εβδομάδος τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, που απέτυχε να είναι ανάμεσα στους παράγοντες που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις για την επίτευξη της εκεχειρίας μεταξύ του Ισραήλ και τη Χαμάς, για τη λήξη των εχθροπραξιών στη Γάζα, να παρεισφρέει στην ομάδα των υπουργών Εξωτερικών του Αραβικού Συνδέσμου και να εισέρχεται στη Λωρίδα της Γάζας, όπου έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας και μάλιστα μπροστά στις κάμερες, κάτι που δεν έγινε καθόλου τυχαία. Σε επίσκεψή του σε νοσοκομείο έβαλε τα κλάματα και ξέσπασε σε λυγμούς, μπροστά στον πατέρα ενός παιδιού που είχε τραυματιστεί από τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών.

Οι φωτογραφίες έκαναν τον γύρο του κόσμου και φυσικά και της Τουρκίας, όπου η υποκρισία αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής αλλά και της κοινωνικής συμπεριφοράς, με τον κ. Ερντογάν και την τουρκική κοινή γνώμη να ξεσηκώνονται εναντίον των βομβαρδισμών και των θανάτων αμάχων και παιδιών, την ίδια στιγμή που ο εθνικισμός, που τους τυφλώνει, δεν τους επιτρέπει να ξεσηκωθούν και να κλάψουν για τους άμαχους Κούρδους σουνίτες μουσουλμάνους της Συρίας, οι οποίοι πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες των συμμοριών που δρουν στη γειτονική χώρα.

Και μιλάμε για τους νεκρούς της κουρδικής πόλης Σερεκάνιγιε, που βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με την Τουρκία και τις ίδιες ημέρες που δέχεται βομβαρδισμούς η Γάζα δέχεται κι αυτή τις άγριες επιθέσεις εκατοντάδων ενόπλων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν εκεί από την πόλη Χάμα, μέσω… Τουρκίας, παρακαλώ. Οι τουρκικές αρχές του Ερντογάν, που μιλά για κρατική τρομοκρατία αναφερόμενος στο Ισραήλ, και του κλαίοντος και ολοφυρομένου Νταβούτογλου, αφού τους δωροδόκησαν με εκατομμύρια δολάρια, μετέφεραν εκατοντάδες ένοπλους συμμορίτες από την πόλη Χάμα, μαζί με κατειλημμένα οχήματα και τεθωρακισμένα του συριακού στρατού, για να επιτεθούν εναντίον των υπερασπιστών της. Από τις επιθέσεις αυτές χάνουν τη ζωή τους άμαχοι, μικρά παιδιά, γυναίκες και γέροντες. Γι’ αυτούς δεν κλαίει και δεν εξανίσταται κανείς στην Τουρκία, παρότι είναι μουσουλμάνοι σουνίτες, όπως οι Παλαιστίνιοι.

Γιατί;

Πολύ απλά, γιατί είναι Κούρδοι πατριώτες, που θέλουν την ελευθερία τους, κάτι που αποτελεί έγκλημα καθοσίωσης, γιατί πλήττει, λέει, τα συμφέροντα του τουρκισμού.

Ολα αυτά δεν τα αναφέρουμε για να σπείρουμε τον σπόρο της μισαλλοδοξίας ή της ισλαμοφοβίας στην ελληνική κοινωνία.

Ισα ίσα, τα αναφέρουμε για να αναδείξουμε τις πραγματικές πτυχές της γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής και της συνεχιζόμενης εθνοκάθαρσης στην Κωνσταντινούπολη και στους εγκλωβισμένους της Κύπρου, από αυτούς που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς στη Γάζα.

Ουαί υμίν, τουρκομουσουλμάνοι υποκριτές!

Δημοκρατία