Oμιλία ΥΕΘΑ Φ.Φράγκου στην Κάρπαθο
Πέμπτη 24 Μαΐου 2012
Να μου επιτραπεί να παραβώ το πρωτόκολλο.
Φίλιππε Ηλιάκη, αδελφέ του Σμηνάρχου Ήρωα Κωνσταντίνου Ηλιάκη, ήρθαν εδώ οι Έλληνες και όχι μόνον για να τιμήσουν τον αδερφό σου.
Σεβασμιότατε,
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,
Κύριε Πρόεδρε των Ανεξαρτήτων Ελλήνων,
Κύριοι Εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,
Αρχηγέ της Πολεμικής Αεροπορίας,
Αγαπητοί συνάδελφοι Αξιωματικοί,
Είναι ιδιαίτερη συγκίνηση που βρίσκομαι εδώ με την ιδιότητα του Υπηρεσιακού Υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Αισθάνομαι ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ήρθε ένας στρατιώτης να αποτίσει φόρο τιμής σε έναν Ήρωα. Και αυτό και μόνο μου προκαλεί δέος. Δέος, διότι το άξιο τέκνο της Κρήτης έδωσε το παράδειγμα σε όλους μας. Και οι όποιες οικονομικές συγκυρίες, δεν επιτρέπει σε κανέναν από μας να έχουμε οιαδήποτε σκέψη για διολίσθηση. Για οποιαδήποτε διολίσθηση σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, και πάνω από όλα, της αξιοπρέπειάς μας.
Διότι μπορεί να έχεις απώλειες στον οικονομικό τομέα, αλλά σε κάθε περίπτωση όταν χάσεις γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά, αυτά δεν ανακτώνται.
Για αυτό, λοιπόν, αποτίουμε φόρο τιμής στον Ήρωα, τον αδικοχαμένο, τον Κωνσταντίνο Ηλιάκη, τον Κώστα μας, με μεγάλο σεβασμό σε αυτό το οποίο έπραξε και που αποτελεί για τους επερχόμενους, αλλά και για τους νυν υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις, φωτεινό παράδειγμα.
Ζήτω ο Aθάνατος Ήρωας Κωνσταντίνος Ηλιάκης.
3 σχόλια:
Δεν τον αφήνουμε τον άνθρωπο μόνιμα στο Αμύνης;
Που θα βρούμε καλύτερον απ' τον Φράκο;
Προσωπικώς αν βρισκόμουν στη θέση του το ένστικτό μου θα μου απαγόρευε να χαιρετήσω τον αδερφό-πολιτευτή που έσπευσε να εξαργυρώσει πολιτικά τη θυσία του Ήρωα.
Βεβαίως θα δεχθώ ότι το αισθητήριο του Στρατηγού υπερέχει του δικού μου.
ΑΛΗΘΕΙΑ, θυμάστε τί κάνατε στις 12.47 ώρα στις 23 Μαΐου 2006; Θα μου πείτε: ζητάς πολλά. Έχει περάσει άλλωστε ένας ολόκληρος μήνας. Εξάλλου τί σημασία μπορεί να έχει; Μόνο συγκριτική, μια και ότι και να κάνατε εκείνη την ημέρα του Μαΐου, αποκλείεται να ήταν σπουδαιότερο απ' ότι έκανε ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης . Γιατί το πρωινό εκείνο, ο Κώστας Ηλιάκης έδωσε τη ζωή του σε έναν αγώνα, για να μπορούμε όλοι εμείς να θεωρούμε σημαντικά πολύ πιο πεζά ή και ευτελή πράγματα. H ιδέα εκείνου για το σπουδαίο, ήταν η προάσπιση με κάθε μέσο του εθνικού εναέριου χώρου από το Τούρκο εισβολέα.
Έκοψε το νήμα της ζωής του στα γαλανά νερά του Αιγαίου που τάχθηκε να υπερασπίζει με κάθε τρόπο.
O ακήρυκτος πόλεμος στο Αιγαίο συνεχιζόταν χωρίς διακοπή εδώ και 22 χρόνια. Οι χειριστές της αεροπορίας μας τον αντιμετωπίζουν σαν καθημερινή ρουτίνα. Καβαλάρηδες σε σιδερένια άλογα σε ένα συνεχή αγώνα που προκαλεί τα όρια. Αεροδρόμια διασποράς, ρέντινες, σκραμπλ, εμπλοκή. Μέρες μοναξιάς μακριά από την οικογένεια και κακές συνθήκες διαβίωσης. Οι χειριστές μας ξέρουν το παιχνίδι καλά.
O εισβολέας αυτήν τη φορά (κτύπησε ύπουλα) και αποχώρησε νικητής. H πίκρα των χειριστών της Αεροπορίας μας για το χαμένο συνάδελφό τους υπήρξε μεγάλη.
O πόνος γίνεται μεγαλύτερος όμως καθώς εμείς οι υπόλοιποι, οι βολεμένοι στην ασφάλεια και στις "δουλίτσες" μας, τους ανακαλύπτουμε μετά από κάθε ατύχημα. Και τότε με το θράσος που εξασφαλίζει η άγνοια, προχωρούμε σε κρίσεις και επικρίσεις. Έτσι έγινε και μετά το θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη.
Οι πολιτικάντηδες πάντα εκεί για να εξαργυρώσουν και το τελευταίο ίχνος ντροπής σε ψήφους (και χρήμα, χωρίς να ενδιαφέρονται να εφοδιάσουν την Π.Α. με τα απαιτούμενα σύγχρονα μαχητικά)! Παράλληλα, πριν αλέκτωρ λαλήσει, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνε ότι "δεν υπάρχει κίνδυνος από Ανατολάς".
Είναι λοιπόν μάταιη η θυσία του Κώστα Ηλιάκη; Είναι οι τουρκικές παραβιάσεις μαγική εικόνα που βρίσκεται στο μυαλό των χειριστών της αεροπορίας μας; Όχι βέβαια. Οι κάτοικοι των ακριτικών μας νησιών τις βιώνουν καθημερινά και γνωρίζουν την αυταπάρνηση των χειριστών της Π.Α. Και εκείνοι, πάντα σεμνοί και χωρίς περιαυτολογίες, εξακολουθούν να κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο.
Όχι, ο Κώστα Ηλιάκη δεν ήταν ήρωας. Ήταν ένας άνθρωπος του καθήκοντος. Αυτό που θα μπορούσε να τον περιγράψει καλύτερα είναι τα λόγια του γλάρου Ιωνάθαν στο ομώνυμο ποιητικό έργοτου Richard Bach, όταν αφήνει την εκπαίδευση του σμήνους στα φτερά του γλάρου Φλετς:
"Μην τους αφήσεις να διαδίδουν κουτές φήμες για μένα ή να με κάνουν θεό. Σύμφωνοι Φλετς; Είμαι γλάρος. M' αρέσει να πετάω.
Ίσως....
Το ασπρογυάλισμα σταμάτησε. O γλάρος Ιωνάθαν είχε εξαφανισθεί στον αέρα."
Εμείς θεωρούμε ότι δεν θα αργήσει η ώρα που το υπόλοιπο σμήνος θα πάρει εκδίκηση για το θάνατό του.
Γιώργος Χριστογιαννάκης ΠΤΗΣΗ ΙΟΥΛΙΟΣ 1992
ΥΓ. Το παραπάνω άρθρο ήταν αφιερωμένο στην απώλεια ενός άλλου άνδρα του καθήκοντος, τον υποσμηναγό Νίκο Σιαλμά, χειριστή ενός Mirage F-1 που την 18η Ιουνίου 1992 έπεσε στο Αιγαίο ύστερα από μια άνιση μάχη με 2 Τουρκικά F-16. Νομίζω όμως ότι ταιριάζει σε κάθε χειριστή της πολεμικής μας αεροπορίας. Διότι είναι οι άνθρωποι του καθήκοντος που δεν έχουν ταχθεί να φυλάττουν Θερμοπύλες στις εσχατιές της πατρίδας μας. Είναι οι άνδρες για τους οποίους δεν υπάρχουν διλήμματα …. ακόμη και αν αφορούν την ίδια τους τη ζωή.
(http://www.enkripto.com/2012/05/blog-post_22.html)
Δημοσίευση σχολίου