Οι άλλες επιπτώσεις της κρίσης
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Tου Σταυρου Λυγερου
Η Ελλάδα είναι όσο ποτέ άλλοτε αποδυναμωμένη, και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Η οικονομία δεν ήταν ποτέ αποκομμένη από την πολιτική. Γι’ αυτό και η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας βρίσκεται στο ναδίρ σε όλα τα επίπεδα. Είναι εκτεθειμένη και στα εθνικά θέματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχθεί στρατιωτική επίθεση. Σημαίνει, όμως, ότι στον διαρκή διπλωματικό πόλεμο θέσεων η απώλεια κύρους και διαπραγματευτικής δύναμης αντανακλάται στον τρόπο που την αντιμετωπίζουν αντίπαλοι και γείτονες.
Στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών δεν επίκειται μόνο η επίσκεψη Ερντογάν. Επίκειται και η έναρξη ενός πολυδιάστατου δομημένου διαλόγου, στο πλαίσιο του οποίου οι διερευνητικές επαφές θα μετατραπούν σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση. Η πείρα αποδεικνύει ότι η Αγκυρα εκμεταλλεύεται τις στιγμές αδυναμίας της Ελλάδας.
Υπενθυμίζουμε τα πλήγματα εναντίον της ελληνορθόδοξης μειονότητας στην Κατοχή, το πογκρόμ εναντίον της ίδιας μειονότητας το 1955 όταν η Ελλάδα ήταν ακέφαλη λόγω της ασθένειας του Αλέξανδρου Παπάγου, τον εκβιασμό του νεόδμητου τότε δικτατορικού καθεστώτος που οδήγησε στην απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο το 1967, την εισβολή στην Κύπρο το 1974 όταν η χούντα ψυχορραγούσε και βεβαίως την κρίση για τα Ιμια όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ημιθανής και ο Κώστας Σημίτης έκανε τα πρώτα του βήματα ως πρωθυπουργός.
Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν υιοθετεί τις εξόφθαλμα επιθετικές τακτικές της κεμαλικής στρατογραφειοκρατίας. Ως φορέας της νεοοθωμανικής στρατηγικής επιδιώκει όχι τόσο την απόσπαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, όσο την ιδιότυπη δορυφοροποίησή της στο πλαίσιο της οικοδομούμενης τουρκικής ηγεμονίας στον ευρύτερο μεταοθωμανικό χώρο.
Παρ’ ότι τυπικά η διάσωση της ελληνικής οικονομίας δεν συνδέεται με πολιτικούς όρους, η Ελλάδα έχει μεγάλες δυσκολίες να χρησιμοποιήσει το χαρτί της Ε. Ε. στα ελληνοτουρκικά και στο Μακεδονικό. Στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου τα δύο αυτά ζητήματα έκλεισαν σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου ήθελε στο επίπεδο των ηγετών να χρησιμοποιήσει όλο το διαπραγματευτικό κεφάλαιό του για την οικονομία.
Ενδεικτική για το πώς η αποδυνάμωση της Ελλάδας επηρεάζει είναι η απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου να ακυρώσει την ελληνοαλβανική συμφωνία για την οριοθέτηση ενός είδους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η αλβανική υπαναχώρηση ήταν προϊόν τουρκικής παρέμβασης στα Τίρανα. Στις συζητήσεις με τους Λίβυους για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, αμφισβήτησαν ότι η Γαύδος έχει δική της ΑΟΖ. Ακόμα και η Ιταλία, που έχει προ δεκαετιών οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα με την Ελλάδα, όταν βολιδοσκοπήθηκε η ίδια οριοθέτηση να ισχύσει και για την ΑΟΖ, ζήτησε μεγαλύτερο μερίδιο!
Η πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά αποδυνάμωση της διεθνούς θέσης της Ελλάδας και η ενασχόληση της κοινής γνώμης με την οικονομική κρίση αποτελεί πειρασμό και για την Ουάσιγκτον να επιβάλλει αυτό που προσπαθεί εδώ και δεκαετίες: το κλείσιμο ενοχλητικών μετώπων, όπως το Κυπριακό και η ελληνοτουρκική διένεξη.
www.kathiimerini.gr
3 σχόλια:
Φαίνετα, ότι ο ΓΑΠ έχει δικό του πρόγραμμα το οποίο και εφαρμόζει, αδιαφορώντας για ότιδήποτε άλλο θέμα.
Τα όσα συμβαίνουν στην οικονομία, στην οικονομική κατάρρευση της χώρας εξ αιτίας του και στα εθνικά θέματα, δεν τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα.
Προχωρεί σ' αυτά που έχει προγραμματίσει ήγουν, στην απόδοση ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες, στην εκχώρηση εθνικών εδαφών στους τούρκους, στην υποχώρηση στις ιταμές αλυτρωτικές απαιτήσεις των σκοπιανών σλαυοβουλγάρων.
Αν λάβουμε υπ' όψιν και την συνάντησή του με τον Σόροζ στις 18 Απριλίου και όσα ακόμη έχει σκοπό να επιβάλει, τότε ο ΓΑΠ είναι άκρως επικίνδυνος για την χώρα !
Αλλά ας όψονται οι ελεεινοί Νεοδημοκράτες, οι οποίοι αντί να κυβερνήσουν με σύνεση και τιμιότητα, εξετράπησαν σε αισχρή διακυβέρνηση και λεηλασία του δημοσίου χρήματος και αδιαφόρησαν για την άμυνα της χώρας !
Αυτοί τον έφεραν στην αρχή !
συγνώμη και για αυτό οι νεοδημοκράτες φταίνε; μήπως φταίνε αυτοί που τον ψήφισαν παρα το γεγονός ότι είχε δηλώσει ρητά τι προτίθεται να κάνει;
"λεφτά υπάρχουν" δεν θέλατε; καλή όρεξη τώρα
Η ερώτηση απευθύνεται καταρχήν προς Εν Κρυπτώ, αλλά αν υπάρχει δυνατότητα να διαβιβαστεί περαιτέρω, θα με ενδιέφερε και η γνώμη δημοσιογράφων σαν τον κ. Λυγερό (και με παραπομπή σε άρθρο, αν έχετε υπόψη σας):
Εδώ που φτάσαμε, κυριαρχούν 2 φωνές: Αυτές που λένε "δώστε γην και ύδωρ στο ΔΝΤ, μην τυχόν και χρεωκοπήσουμε" και οι άλλες, που υποστηρίζουν ότι είναι προτιμότερη η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ακόμα και με το ρίσκο προσωρινής εξόδου από την ευρωζώνη, γιατί η "λύση" ΔΝΤ απλώς μας διατηρεί στο φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης.
Δεδομένου λοιπόν,
α) ότι, ούτως ή άλλως, και με ΔΝΤ θα υποφέρουμε και
β) ότι, ούτως ή άλλως, η πολιτική και διπλωματική θέση μας είναι ήδη απολύτως άθλια (διόλου τυχαία η ταυτόχρονη αναζωπύρωση της κινητικότητας όλων των ενεργών εθνικών μας θεμάτων)
ερωτάται:
Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει, πόσο χειρότερα θα έκανε τα πράγματα, στην παρούσα φάση, μία αίτηση αναδιαπραγμάτευσης του χρέους ("ελεγχόμενη χρεωκοπία", στην ουσία), από πλευράς εθνικών θεμάτων;
Μήπως τελικά, όντας στο σημείο αυτού που "δεν έχει πλέον να χάσει τίποτα περισσότερο" (στα διπλωματικά ζητήματα), αξίζει τον κόπο μία λύση στα οικονομικά, που θα μειώσει απευθείας το χρέος της Χώρας;
Θυμίζω, ότι όλοι οι "ειδήμονες του μονόδρομου (ΔΝΤ) περιγράφουν την αναδιαπραγμάτευση χρέους ως "καταστροφή", χωρίς να εξηγούν όμως, τι χειρότερο θα μπορούσε να φέρει από τα μέτρα "τύπου ΔΝΤ", για τα οποία οδεύουμε ολοταχώς.
Θυμίζω επίσης, ότι θιασώτες της "καταστροφικής" λύσης δεν είναι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι (βλ. αριστερά), αλλά και απρόσμενοι υποστηρικτές, όπως ο Ανδριανόπουλος!
Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου