Τότε και τώρα…

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Του Αντώνη Σαμαρά

Το 1821 είναι ορόσημο για την Ευρωπαϊκή Ιστορία. Ξεκίνησε μια από τις πολλές επαναστάσεις που έμελλαν να σημαδέψουν την μετά-Ναπολεόντεια εποχή, όπου κυριαρχούσαν οι δυνάμεις της Συντηρητικής Παλινόρθωσης και της «Ιεράς Συμμαχίας». Η Ελληνική Επανάσταση, ωστόσο, είχε κάποιες ιδιορρυθμίες :
Ήταν η πιο προκλητική αμφισβήτηση της Τάξης Πραγμάτων που είχε επιβάλλει το Συνέδριο της Βιέννης του 1815…

Ήταν εθνική και δημοκρατική ταυτόχρονα, δηλαδή συμπύκνωνε και τους δύο «δαίμονες» που το Συνέδριο των νικητών στη Βιέννη ήθελε να ξορκίσει για πάντα: και τα κινήματα εθνικής απελευθέρωσης και τα δημοκρατικά κινήματα. Και οι μεγάλες Αυτοκρατορίες της εποχής σφόδρα ενοχλήθηκαν. Απλούστατα γιατί ήταν… Αυτοκρατορίες, δηλαδή πολυεθνικές και αυταρχικές…

Στρεφόταν κατά της Οθωμανικής αρχής. Η παρουσία της οποίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη εξυπηρετούσε απολύτως τα συμφέροντα των περισσοτέρων Αυτοκρατοριών και τις ισορροπίες μεταξύ τους.

Και τέλος, πέτυχε! Παρά το γεγονός ότι όλες οι τότε μεγάλες δυνάμεις στράφηκαν αρχικά εναντίον της. Ή έκαναν ό,τι μπορούσαν να την αποθαρρύνουν…

Από τότε ο ελληνικός χώρος και ο ελληνικός λαός έχουν το προνόμιο να προκαλούν «αναστατώσεις» στην Ευρώπη, δυσανάλογα μεγαλύτερες από το μέγεθος τους. Και να ανοίγουν δρόμους…

Εκατόν ογδόντα εννιά χρόνια αργότερα, η Ελλάδα και πάλι πρωτοστατεί στην Ευρωπαϊκή επικαιρότητα. Αυτή τη φορά, όμως, όχι γιατί ανοίγει δρόμους Ελευθερίας, αλλά γιατί κλείνει έναν κύκλο παρακμής: υπερδανεισμού, υπερκατανάλωσης, υπερδιόγκωσης του δημόσιου τομέα και παράλυσης του παραγωγικού μηχανισμού της,

Ένα «υπόδειγμα» κοινωνικής οργάνωσης παραλύει και καταρρέει. Και στη θέση του καλούμαστε να αναδείξουμε ένα καινούργιο…

Κάποιοι είπαν ότι χάσαμε μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας. Αυτό είναι λάθος. Επικίνδυνο λάθος. Η εθνική κυριαρχία αφορά έλεγχο εθνικού χώρου. Κι αυτό δεν χάνεται παρά μόνο με Πόλεμο κι όταν χάνεται δεν ανακτάται παρά μόνο με Πόλεμο…

Εκείνο που απωλέσαμε είναι κάποιους βαθμούς ανεξαρτησίας επιλογών στην άσκηση της Οικονομικής μας πολιτικής. Αλλά αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό και προσωρινό…

Πραγματική χρεοκοπία η Ελλάδα υπέστη το 1893. Και της υποβλήθηκε ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος το 1897. Όμως, ακόμα και τότε δεν έχασε εθνική κυριαρχία. Αντίθετα δεκαπέντε χρόνια αργότερα υπερδιπλασίασε τον εθνικό της χώρο! Οι εποχές δεν είναι ίδιες αναμφίβολα.

Αλλά η προσωρινή οικονομική δυσκολία – ακόμα και η χρεοκοπία – δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την απώλεια κυριαρχίας.

Από την άλλη πλευρά, κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι η Ελληνική Οικονομία μοιάζει με «Τιτανικό». Αυτό κι αν είναι σφάλμα. Επικίνδυνο αν το σκεφτεί κανείς και ασυγχώρητο αν το …διακηρύσσει κι όλα!

Η Ελλάδα είναι χώρα με τα περισσότερα ίσως, αναξιοποίητα περιουσιακά στοιχεία, τους περισσότερους ανενεργούς πόρους, και τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Μια χώρα με τέτοιο πλούτο – φυσικό, υλικό και ανθρώπινο – που δεν τον αξιοποιεί είναι πολύ δύσκολο να χρεοκοπήσει.

Κι είναι εύκολο να σταθεί στα πόδια της, αν το αποφασίσει… Όχι, δεν χρεοκόπησε, ούτε κινδυνεύει από χρεοκοπία η Ελλάδα…

Χρεοκόπησε όμως, οριστικά και αμετάκλητα, ένα σύστημα που αναδιένειμε δανεικά, όχι πλεόνασμα.

— Αναδιένειμε πλούτο από τις μελλοντικές γενεές στη σημερινή, δεν αναδιένειμε εισόδημα από τους ισχυρότερους στους ασθενέστερους.

— Αναδιένειμε πελατειακές σχέσεις ανάμεσα στα κόμματα – στο κράτος και την κοινωνία – δεν αναδιένειμε ευκαιρίες στους πολλούς.

— Αποβιομηχάνισε τη χώρα, απαξίωσε την πρωτογενή παραγωγή, φτώχυνε την Παιδεία…

– Υποκατέστησε την ευημερία με την κατανάλωση, τα αξιακά πρότυπα με τους συρμούς του life style, την πνευματική ευγένεια με τον νεοπλουτισμό, την αυθεντική λαϊκότητα με τον ευτελή λαϊκισμό, τον αρθρωμένο λόγο με την άναρθρη κραυγή, την Πολιτική με τον πολιτικαντισμό…

Αυτό το μοντέλο πράγματι χρεοκόπησε… Όχι η Ελλάδα!

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Παλιγγενεσία του 1821;


Μοιάζει να βρισκόμαστε, κατά κάποιον τρόπο, στον αντίποδα του σημείου όπου βρέθηκαν οι Έλληνες πριν εκατόν ογδόντα εννέα χρόνια:

- Τότε δεν είχαν τίποτε, αλλά είχαν Πίστη στον εαυτό τους.

Τώρα έχουν τα πάντα, έχουν κλείσει μια γενιά όπου απέκτησαν όσα οι γονείς τους και όλες οι προηγούμενες γενιές δεν ονειρεύτηκαν ποτέ, αλλά μοιάζουν να έχουν χάσει την αυτοπεποίθησή τους.

- Τότε είχαν μάθει να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Ζητούσαν τη βοήθεια όλων. Αλλά έπαιρναν τη μοίρα τους στα χέρια τους.

Τώρα, απλώς μοιάζουν να ζητούν βοήθεια από παντού…

- Τότε άνοιγαν ένα πρωτοφανή για την εποχή κύκλο Ελεύθερου εθνικού βίου.

Τώρα μοιάζουν να κλείνουν ένα κύκλο εσωτερικής παρακμής.

Από πρώτη άποψη είμαστε στον αντίποδα της Παλιγγενεσίας. Όμως ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως δεν είναι πάντα αληθινό…

Πριν απ’ όλα έχει κάτι κοινό το «τότε» με το «τώρα»:

Και σήμερα, όπως και τότε, η Ελλάδα προκαλεί αναταράξεις πολύ πέρα από τα σύνορά της. Και πολύ μεγαλύτερες από το μέγεθός της.

Και σήμερα, όπως και τότε, η Ελλάδα στέλνει ένα μήνυμα στην Ευρώπη: Ότι η τάξη πραγμάτων που επικράτησε τα τελευταία χρόνια δεν είναι ούτε σταθερή ούτε βιώσιμή.

— Τότε ήταν η Ιερά Συμμαχία των Αυτοκρατοριών. Που έμελλαν να διαλυθούν.

– Σήμερα είναι η Ενωμένη Ευρώπη που θέλει να είναι Ενωμένη, αλλά διστάζει να υιοθετήσει την βασική προϋπόθεση της Ένωσης: την Αλληλεγγύη.

Κι όπως είπε ο Μανουέλ Μπαρόζο, δεν μπορεί η Ευρώπη να είναι Ενωμένη, αν δεν δείξει Αλληλεγγύη… Με ή χωρίς την Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη, η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της, θα ξεπεράσει την κρίση της, θα σταθεί όρθια. Το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης που θέτει σήμερα η περίπτωση της ελληνικής κρίσης, είναι καθοριστικό για το μέλλον της Ευρώπης.

Όπως ακριβώς το αίτημα της εθνικής αυτοδιάθεσης που έθεσε ο Αγώνας της Παλιγγενεσίας ήταν καθοριστικό και τότε για το μέλλον της Ευρώπης.

Το 1821 οι Έλληνες έμοιαζαν να ξυπνάνε μετά από αιώνες νάρκης. Σήμερα οι Έλληνες μοιάζουν να ξυπνάνε μετά από δεκαετίες νάρκης.

Πριν από το 1821 οι Έλληνες ζούσαν υπό τον Οθωμανικό ζυγό. Κι όταν αποφάσισαν να τον αποτινάξουν ξαναβρήκαν την ταυτότητά τους. Μέχρι χθες οι Έλληνες ζούσαν υποταγμένοι στα χειρότερα ελαττώματά τους. Κι όταν τα ξεπεράσουν θα ξαναβρούν τον εαυτό τους.

— Αρκεί να πιστέψουν στις αρετές και τις αξίες που πάντα κουβαλούν μέσα τους. Και τις αποδεικνύουν συνεχώς στη Διασπορά.

— Αρκεί να πιστέψουν στο Πνεύμα Ελευθερίας, στη Γενναιότητα ψυχής και στο Δαιμόνιο δημιουργικότητας που κρύβουν μέσα τους.

Όχι, η Ελλάδα δεν χρεοκοπεί.

Αφυπνίζεται…

Και ξαναγεννιέται…


Το αύριο των Εθνών

12 σχόλια:

Ανώνυμος 27 Μαρτίου 2010 στις 3:26:00 μ.μ. EET  

Του γνωστου Αντωνη Σαμαρα?

enkripto 27 Μαρτίου 2010 στις 3:28:00 μ.μ. EET  

του προέδρου της αξ.αντιπολίτευσης

στο τελος του άρθρου υπάρχει σύνδεσμος για ένα προηγούμενο που είχαμε ανεβάσει : "Το αύριο των Εθνών"

Ανώνυμος 27 Μαρτίου 2010 στις 4:43:00 μ.μ. EET  

Όσο πιο πολύ διαβάζω τις απόψεις του , τόσο πιο πολύ μου αρέσει .

Pro από Συμβασιλέυουσα .

enkripto 27 Μαρτίου 2010 στις 5:43:00 μ.μ. EET  

προσεθεσα και μια φωτογραφία στο τέλος προς αποφυγή τυχον συγχυσης, γιατί δεν μας έχουν συνηθίσει σε τετοια άρθρα Έλληνες πολιτικοί και δει εν δυναμει πρωθυπουργοί -δυστυχώς-..

κατανοητή η έκπληξη

Νήμα 27 Μαρτίου 2010 στις 5:47:00 μ.μ. EET  

Σοβαρός λόγος. Μπορεί και καλύτερα.

Το ήθος που έχει χαθεί οφείλει να επανέλθει στο προσκήνιο και να παραμείνει για πάντα. 'Ολοι οφείλουμε να βοηθήσουμε σε αυτό. Αρκετά με τον αμοραλσμό των Πρασινοφρουρών και άλλων.

Νήμα

Κώστας Μπ. 27 Μαρτίου 2010 στις 7:28:00 μ.μ. EET  

Ευχάριστη έκπληξη το άρθρο και πολύ ευχάριστη η αισιοδοξία και η μαχητικότητα που αποπνέει! Πραγματικά εμπνευσμένο!
Το θέμα όμως είναι ότι ο δρόμος για να πείσει ο (κάθε) πολιτικός ότι εννοεί αυτά που λέει είναι μακρύς και δύσκολος. Αυτά τα λόγια, ας τα ακούσουμε και στη βουλή, ας συνοδευτούν με πράξεις, κόντρα στις φωνές των ψευτονηφάλιων, των ενδοτικών, των ψύχραιμων, των..., των... και μετά βλέπουμε. Οι ελπίδες του ελληνικού λαού έχουν διαψευσθεί πολλές φορές.
Όσο για την εθνική κυριαρχία, παραχωρείται και χωρίς πόλεμο, οικειοθελώς! Και όσο κοιτάμε μόνο την "πάρτη" μας, χωρίς να βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας (και την τσέπη μας) γλυστράει και μέσα από τα χέρια μας σα νεράκι!
Έλληνες Γρηγορείτε!

Unknown 27 Μαρτίου 2010 στις 11:13:00 μ.μ. EET  

Γενναία τοποθέτηση.
κάλεσμα για πανεθνική αφύπνιση.
καιρός για νέα αρχή του έθνους μας.Σύσσωμη η Ευρώπη είναι καιρός να σκεφτεί σοβαρά τους λόγους που οδήγησαν στη σύσταση της Ευρωπαικής Ενωσης. Η δημιουργία ενός ενιαίου χώρου δημοκρατιάς και συμφιλίωσης για την εμπέδωση της ειρήνης και της ευημερίας.Το ξεκινημα έγινε με τις ευρωπαικές κοινότητες που δεν ήταν αυτοσκοπός.Δυστυχώς με το πέρασμα των δεκαετιών κατάντησε χώρος κατανάλωσης προιόντων και όχι χώρος δημιουργίας πανευρωπαικών ιδεών.Ιδού η ύστατη πρόκληση για όλους μας.

ΤΑΣΟΣ 27 Μαρτίου 2010 στις 11:47:00 μ.μ. EET  

Πράγματι εμπνευσμένο άρθρο. Μόνο που για να γίνουν πράξη τα όσα αναφέρει πρέπει να περάσουν χρόνια σταθερής διακυβέρνησης καθώς και ενστερνισμός από ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο . Όσο δε για λαϊκισμούς και εξαγορά ψήφων με τις γνωστές νεοελληνικές μεθόδους ούτε συζήτηση.Η ελπίδα εντούτοις πεθαίνει πάντα τελευταία. Ίδωμεν.

Ανώνυμος 28 Μαρτίου 2010 στις 12:10:00 π.μ. EET  

ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ (ΑΝ ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ ΦΥΛΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ)ΑΛΛΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΔΕΝ ΚΟΥΒΑΛΗΣΕ ΕΔΩ ΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ?ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΜΕ ΜΑΛΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ ΤΗΝΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ...

Ανώνυμος 28 Μαρτίου 2010 στις 12:29:00 π.μ. EET  

Σχετικά με το θέμα των Αλβανών

Σαμαράς στην δευτερολογία του στην Βουλή 8/2/2010 :


Υπάρχει μία απρέπεια η οποία δυστυχώς επαναλαμβάνεται. Όχι μόνο σε βάρος μου, αλλά και σε βάρος της αλήθειας. Το γνωστό «παραμύθι», ότι ο Σαμαράς έφερε τους Αλβανούς στην Αθήνα, στην Ελλάδα.

Είναι ένα ψέμα πέρα για πέρα. Δεν μπόρεσε ποτέ κανείς να βρει έστω και μισή δήλωσή μου, μία υπογραφή μου, κάτι που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Κυβέρνηση είστε. Ψάξτε.

Επιπλέον, ξεχνάνε εκείνοι που το υποστηρίζουν, ότι ως Υπουργός των Εξωτερικών δικαιοδοσία για τα σύνορα δεν είχα εγώ. Ο Υπουργός των Εξωτερικών τέτοια αρμοδιότητα δεν έχει.

Αλλά ξεχνάτε ακόμα ότι δεν υπήρχαν τότε κλειστά σύνορα από την πλευρά της Ελλάδας για να μπορέσει κάποιος να τα ανοίξει. Υπήρχαν αυστηρά φυλασσόμενα με ηλεκτροφόρα σύρματα σύνορα, από την πλευρά της Αλβανίας, που έπαψαν να φυλάσσονται όταν κατέρρευσε το καθεστώς του Χότζα στην Αλβανία.

Μήπως εγώ φταίω που κατέρρευσε εκείνο το καθεστώς; Μήπως εγώ φταίω για εκείνες τις εικόνες τις εκπληκτικές, που ήταν πάνω σε καράβια κόσμος μαζεμένος σαν τσαμπιά και πηγαίνανε να βρούνε οπουδήποτε ένα μεροκάματο, ένα κομμάτι ψωμί να φάνε αυτοί και οι οικογένειές τους σε όλες τις χώρες της Ευρώπης; Όπου βρέθηκαν την άλλη μέρα εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί παντού;

Ξεχνάτε ακόμα ότι βάσει των επισήμων στοιχείων της αστυνομίας, Κυβέρνηση είστε ψάξτε, επί των ημερών μου ήταν κάτω από 20.000, όσο ήμουν εγώ Υπουργός των Εξωτερικών, εκείνοι οι οποίοι είχαν έρθει στην Ελλάδα από την Αλβανία και ήταν κυρίως άγρια κυνηγημένοι Βορειοηπειρώτες. Οι μεγάλες μάζες ήρθαν αργότερα, Αλβανών, και μάλιστα επί δικών σας κυβερνήσεων.

Αλλά και ποτέ, ποτέ δεν απάντησαν, όσοι με κατηγορούν εκ των υστέρων, ακόμα και αν εγώ μπορούσα να τα ανοίξω τα σύνορα, εσείς γιατί δεν τα κλείσατε μετά;

Πρόκειται για απρέπεια, πρόκειται για κακοήθεια, και πολλές φορές παραπέμπουν σε μία δήλωσή μου, πολύ προγενέστερη, του Δεκεμβρίου του ’89, όταν στο αεροδρόμιο που είχα πάει για να υποδεχθώ τους Έλληνες φοιτητές από την Τιμισοάρα, που είχαμε βάλει ειδική πτήση για να πάει να τους πάρει, λόγω των εξελίξεων με τον Τσαουσέσκου, είχα ευχηθεί τότε στους Βορειοηπειρώτες να γιορτάσουν του χρόνου ελεύθερα Χριστούγεννα εκεί στις εστίες τους, όχι στην Ελλάδα.

Επρόκειτο για μία αυτονόητη ευχή για την αποκατάσταση της ελευθερίας και των υπολοίπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αλβανία. Και αυτό, σήμερα, θέλουν να το μετατρέπουν ορισμένοι σε άνοιγμα, δήθεν, συνόρων για εκατομμύρια Αλβανούς. Είναι απρέπεια και είναι ντροπή.

Κρύο αίμα 28 Μαρτίου 2010 στις 4:45:00 μ.μ. EEST  

Πολύ καλό το άρθρο και πάνω απ' όλα με σαφήνεια και πειστικότητα γιά τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Όμως υπάρχει και ένα υστερόγραφο που θα μπορούσε να βάλει κανείς. Αυτό το άρθρο είναι απλά ένα βήμα για να περάσουν τα συγκεκριμένα μηνύματα στην κοινωνία. Το άλλο βήμα πρέπει να είναι έμπρακτο. Δηλαδή να "τελειώσει" από το κόμμα του ο κ. Σαμαράς όλους αυτούς που έχουν πει ή έχουν κάνει τα αντίθετα στα θέματα που πραγματεύεται στο άρθρο του.

Δεν μπορείς να λες όλα αυτά (τα ορθά) για το έθνος και την Επανάσταση του 1821 και την ίδια στιγμή να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που υποστήριζαν με μανία το σχέδιο Ανάν ή έχουν δηλώσει ότι 'υπερασπίζονται το δικαίωμα οποιουδήποτε να καίει την ελληνική σημαία'. Όπως επίσης δεν μπορείς να αναλύεις και να καταδικάζεις το χρεωκοπημένο σύστημα που υπερδανειζόταν για να ταϊζει τα μεγαλολαμόγια (και όχι μόνο) και ταυτόχρονα να μην εξαφανίζεις απ' το χάρτη αυτούς που εξυπηρέτησαν ακριβώς αυτό το σύστημα (π.χ. Σουφλιάς κλπ).

Αν ο κ. Σαμαράς συνδυάσει αυτά που λέει με την επιβαλλόμενη κάθαρση (με τις όποιες απώλειες αυτό συνεπάγεται), τότε ναι θα μπορέσει να πείσει και την κοινωνία. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι εύκολο, γιατί πρέπει να ξηλώσει ένα ολόκληρο πλέγμα διαπλοκής και εξουσίας από το μηχανισμό του κόμματός του (που δεν το ελέγχει ακόμα). Αν όμως δεν το κάνει, τότε πολύ απλά το πρώτο βήμα θα μείνει μετέωρο (σαν του πελαργού)...

Ανώνυμος 29 Μαρτίου 2010 στις 3:32:00 μ.μ. EEST  

Ευχάριστη έκπληξη. Εύγε του. Αδυνατώ να φανταστώ κάτι ανάλογο απο τη Ντόρα!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
“Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει, κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων!..

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα!"

Κωστής Παλαμάς
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι·

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»


Α.Κάλβος
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».

Ίωνας Δραγούμης

  © Free Blogger Templates Columnus by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP